کمدی

اساسا رضا عطاران در نقش‌های طنز خود درجا می‌زند و قصد تغییر ندارد. همه چیز مانند فیلم‌های قبلی است، همان اکت، همان میمیک، همان لحن.

دو تا نابازیگر هم نمی‌ذارن آدم این حجم از بدبختی رو باور کنه؛ چون اگر بخوای از روی قیافه نقش اول قضاوتش کنی؛ تو ژنتیک هفت پشتش هم این حجم از فلاکت تعریف نمی‌شه.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: «ایران خیلی بزرگه ولی ما هم خیلی بدشانسیم…»