ناپایداری موقعیتها
بهروز فائقیان: اگر بتوان یک مفهوم متمرکز را در «دو دلقک و نصفی» نشانهگذاری کرد، آن ناپایداری موقعیتها است که نمایش از اغلب عناصری که در اختیار دارد برای به تصویر کشیدنش بهره میگیرد. بهجز چند تکگویی از شخصیتها که با عبارت «من کی هستم؟» آغاز میشود و روایتهایی از مسیر پر افتوخیز هر یک از آنها را برای رسیدن به خواستهها و پیدا کردن هویتشان با مخاطب به اشتراک میگذارند، همین عبارت یک موتیف کلامی در میان دیالوگهای نمایش را شکل میدهد که بارها و بارها از زبان آدمها میشنویم.