رادیو گلونی/ آگهی‌های طنز
به گزارش پایگاه خبری گلونی خنده‌های ناگهانی در برنامه‌های طنز همیشه اتفاق می‌افتد. یکی از این خنده‌ها در برنامه «پیشخان عصر» رادیو جوان اتفاق افتاد، هنگام اجرای رضا ساکی.
«به نام خدا، رضا ساکی هستم! دارای فوق‌لیسانس زبان و ادبیات پارسی و متولد خرم‌آباد لرستان. از سال ۸۳ طنز و نقد نوشته‌ام و در مطبوعاتی همچون گل‌آقا، همشهری، مردم‌سالاری، قدس، جام‌جم و… منتشر کرده‌ام. از سال ۸۳ وبلاگ می‌نویسم. از خیلی پیش‌تر ترانه می‌سرایم و یک کاست از ترانه‌های لری‌ام با نام «یادم نمیر» با صدای مسلم علیپور منتشر و ترجمه شده است. در خانه یک‌دانه کمانچه دارم. برادر کوچکم علی تار می‌زند .با رسول صدر‌عاملی سلام و علیک دارم.
در حوزه هنری و ارشاد دارای سوابق بعضاً هنری هستم و در رادیو جوان سمت سردبیری و نویسندگی برنامه مشکوک، مزخرف و برانداز «جوونی به وقت فردا» را داشته‌ام که بعدها تعطیل شد و ازین قوم که من سخن خواهم راند یک دو تن زنده‌اند در گوشه‌ای افتاده. یکی همین جلال سمیعی که طنز می‌نویسد. دیگری مهدی استاداحمد است که کسوت شاعری هم به تن کرده و دیگری من که به پناه آمده‌ام به داستان نوشتن. زیاده عرضی نیست.»
رضا ساکی در داستان‌نویسی تبحر دارد. چند ماه پیش نیز کتاب «بابا باتری‌دار می‌شود» رضا ساکی توسط انتشارات گل‌آقا منتشر شد و مورد استقبال خود مخاطبان و منتقدان قرار گرفت.
مجموع علاقه‌مندی‌های آقای رضا ساکی در ایده‌ای به نام «گلونی» جمع شده که از فوت مادر بزرگش آغاز می‌شود:«وقتی مادربزرگم فوت کرد؛ دیدم نسل این آدمهایی که روسری را به صورت سربندی و بومی می‌بندند در حال از بین رفتن است. چون من نوه پسری بزرگش بودم این گلونی به من ارث رسید. وقتی آن را در دست گرفتم، خیلی رویم تاثیرگذاشت و به خودم گفتم اگر کاری نکنم، این روسری فراموش می‌شود. ایده‌ای در ذهنم شکل گرفت برای پاسداشت این روسری ۳ هزارساله که یک مولفه فرهنگی مهم برای لرهاست. برای زنده نگه داشتن این فرهنگ ، روز ۲۶ اردیبهشت را انتخاب کردیم. روزی که آغاز هفته میراث فرهنگی‌است
کد خبر : 2713 ساعت خبر : 10:11 ب.ظ