اغراق در کاراکتر ممجو
پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: چند روز پیش که در بحث درباره کاراکتر ممجو در فضای مجازی داغ بود طرفداران این برنامه، اقبال عمومی و تماشاگران میلیونی! را دلیل موفقیت این برنامه قلمداد می‌کردند. البته قائل شدن مخاطب میلیونی برای یک برنامه تلویزیونی استانی مبالغه‌ای بیش نیست اما فرض می‌کنیم که برنامه ممجو چند میلیون مخاطب دارد، با این فرض هم باید عرض کنم که مخاطب میلیونی دلیل موفقیت یک برنامه نیست. یعنی تعداد زیاد مخاطب فقط یکی از چند پارامتری است که باید برای تاثیرگذار بودن یک برنامه در نظر گرفت. پس مخاطب زیاد دلیل بر موفقیت نیست. همان طور که مخاطب کم دلیل بدی یک برنامه نیست. فراموش نکنیم که تعداد واقعی مخاطبان یک برنامه با نظرسنجی‌های دقیق، گسترده و در درازمدت به دست می‌آید. کاری که گمان نمی‌کنم در مراکز انجام شود و فراموش نکنیم میزان تاثیرگذاری یک برنامه بر مخاطب با توجه به میزان اقبال مخاطب هدف به دست می‌آید نه مخاطب تصادفی یا غیرهدف.
اغراق در کاراکتر ممجو
یکی دیگر از عواملی که برای موفقیت برنامه ممجو برمی‌شمرند کمک این برنامه به ترویج زبان لری بالاگریوه‌ای است. این ادعا هم مبالغه است. نه فقط ممجو که کلیت مجموعه افلاک کمکی به ترویج زبان لری نمی‌کند چون همان طور که پیشتر نوشتم زبانی که در شبکه افلاک با آن صحبت می‌شود نه لری است نه فارسی. بلکه ملغمه‌ای است از هر دو. به نظر من استفاده از لهجه‌ها و گویش‌ها در کمدی، اغلب کارکردی عکس در ترویج زبان دارد و اتفاقا اغلب طوری عمل می‌کند که صاحبان آن گویش رویشان نشود با آن گویش حرف بزنند. نمونه‌اش کاراکتر «میری» و گویش گیلکی و ماجراهای آن زبان. لری بالاگریوه‌ای و خرم‌آبادی آن وقت ترویج می‌شود که حمید ایزدپناه‌ها با آن شعر بخواند و یا سخنان ادبی و فرهنگی بزنند. زبان در کمدی ابزار است، ابزاری در جهت پیشبرد کمدی. کمدی به زبان نگاه ابزاری دارد و با این نگاه تقریبا غیرممکن است که بشود با کمدی زبانی را ترویج کرد.
کمدی متقضیات خودش را دارد و ذاتا کارکردهایی مشخص دارد. کمدی وقتی در سطح پایین عرضه می‌شود تقریبا از هر گونه تاثیرگذاری تهی است و فرصتی است برای خندیدن نه چیز دیگر.
برای خواندن مطالب دیگر می‌توانید به سایت گلونی مراجعه کنید.
ویدیوهایی درباره این موضوع در آپارات گلونی ببینید.
پایان پیام
