نفت‌کش غرق شد، خم به ابروی صداوسیما نیامد

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: عزا و داغ جزیی از زندگی روزمره مردم ایران شده است. زلزله، آتش‌سوزی، سیل، قتل کودکان، تجاوزهای هولناک به خردسالان و حالا جان‌باختن ۳۲ تن از هموطنان در نفت‌کشی.

آسمان درهای رحمت خود بر مردم بسته است و روزگار باران مصیبت را به آنها ارزانی داشته.

در چنین مهلکه هولناکی که بر ایرانیان می‌رود، صداوسیما که قرار بود رسانه‌ای برای مراجعه همه اقشار مردم و آیینه تمام‌نمای این کشور باشد، تبدیل به سوهان روح شده است.

ظهر یکشنبه ۲۴ دی که مشخص شد همه سرنشینان کشتی نفت‌کش در دریای چین با تن‌های سوخته به قعر دریا رفته‌اند و ده‌ها خانواده و یک ملت بزرگ داغ‌دار شده‌اند، باز هم رویه این بوق تبلیغاتی گروه کوچکی در این کشور رویه خود را تغییر نداد. کوتاه و مختصر در ابتدای بخش‌های خبری به آن پرداخت. نه تحلیلی و نه گفت‌وگو با متخصصین و یا مسئولان درگیر در ماجرا.

۳۲ مهندس و تکنیسین و دریانورد زبده، متختصص و دوره‌دیده که تعداد آنها در کشور زیاد نیست را از دست داده‌ایم. اینها سرمایه‌های کشور بودند که سوختند و صداوسیما فقط به زیرنویس شبکه خبر بسنده کرده است. هرچند سرمایه‌هایمان بیرون از دریای چین و در خشکی وطن خودمان هم هر روز در حال سوختن هستند.

شاید انتقال مهدی طارمی به کشور عربی یا کشاورز نمونه پرورش گل آفتابگردان مهم‌تر از این حادثه هولناک و غم‌بار باشد. صداوسیما یک نوار سیاه در گوشه تصویر را هم دریغ کرد.

بی‌خیالی در صداوسیما ریشه دوانده است. برخی حرفها که به شوخی در فضای مجازی ردوبدل می‌شود عین واقعیت است. این شوخی که اگر اتفاقی اینچنینی در اقیانوس آرام یا اطلس رخ می‌داد، شبکه خبر همه برنامه‌های خود را تعطیل و به گزارش‌های زنده و تحلیلی در مورد آن می‌پرداخت، اصلا دور از واقعیت نیست.

این گل‌و‌بلبل نشان دادن رویه‌ایست که صداوسیما سال‌هاست در دستور کار خود دارد. مردم صداوسیما را بلندگوی حاکمیت می‌دانند و این بلندگو ارتباطش را با مردم از دست داده و این حاکمیت است که زیان خواهد دید نه مردم. فضای مجازی چنان گسترده شده است که هر رسانه‌ای با کوچک‌ترین لغزشی جایگاه خود را از دست خواهد داد.

پایان پیام