مرثیه‌ای برای تالاب آق گل ملایر
مرثیه‌ای برای تالاب آق گل ملایر
پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: تابلوی «آب مُرد…» از علیرضا ذاکری را دیده‌اید؟ همان‌که این شعر در ادامه‌اش نوشته‌شده است:
آب مُرد…
روشنی‌بخش بود
مایه‌ی حیات و مظهر پاکی.
آسان هدرش دادیم.
حاصل این نعمت زوالی را می‌دانیم، اما…
اکنون حالِ احتضار دارد
و قطره‌قطره جان می‌سپارد.
مرثیه‌ای برای تالاب آق گل ملایر
دیر نیست زمانی که ناچار باشیم این شعر پر از درد را بر سنگ‌هایی عمودی بنویسیم و بر مزار همه‌ی تالاب‌های کشورمان نصب کنیم. تالاب‌هایی که ازجمله مولدترین محیط‌های جهان و گهواره‌ی تنوع زیستی دنیا هستند.
همان‌ها که با فراهم ساختن آب، محل اجتماع انبوه گونه‌های پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان، ماهیان و بی‌مهرگان می‌شوند.
تالاب «آق گل» از توابع ملایر و روستای توتل در کنار کوه کت در مرز استان‌های همدان و مرکزی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، یکی از این پهنه‌های آبی بود که باید سنگ مزارش را آماده کنیم و بر پیشانی خشکش بچسبانیم. این تالاب با توجه به بافت و ضخامت تشکیلات زمین‌شناسی آن قدمتی بالغ‌بر ۴۰ هزار سال داشت. این تالاب زیستگاه فلامینگو، قو، غاز خاکستری، اردک مرمری و سرسبز، مرغ سقا، لک‌لک و حواصیل بود.
آق گل با وسعتی بیش از ۸۳۰ هکتار، زمانی بزرگ‌ترین تالاب طبیعی استان همدان به شمار می‌رفت. اما به دلیل چرای بی‌رویه، تبدیل اراضی تالاب به زمین‌های زراعی، شکار غیرمجاز، خشک‌سالی، عدم تخصیص حق آب اکولوژیکی از سال ۸۸ به بعد، زه کشی و برداشت بیش‌ازحد آب از تالاب و نبودن بارش در سال اخیر به‌طور کامل خشک‌شده است.
آق گل تنها یک نمونه از تالاب‌هایی است که زمانی نگین درخشان منطقه‌ی خود بوده‌اند، اما حالا فقط نامی از آن‌ها باقی‌مانده است.
به نظر می‌رسد که ابراز نگرانی برای تالاب‌های خشکیده‌ی ایران مهم‌ترین راه‌حلی است که مسئولان کشوری برای مقابله با پیامدهای آن انتخاب کرده‌اند. اوضاع تدبیرهای مسئولان به همین منوال بماند به‌زودی شاهد فاجعه‌ای بزرگ و سوگواری بزرگ‌تری برای باقی تالاب‌ها و بعد دریاچه های ایران خواهیم بود.
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
کد خبر : 78621 ساعت خبر : 8:16 ق.ظ