سال نو در راه است و کارگران منتظر

به راستی کجای دنیا اینگونه سال تحویل می‌شود؟ سال این کارگرها با شکم گرسنه و شرمندگی در برابر همسر و فرزندان نو می‌شود.

پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: چه روزهای آخر سالی که پر شده از خبرهای بد، اتفاقات ناگوار، اعتراضات، از خشم‌های فرو خورده و از آرزوهای بر باد رفته. از صدای فریاد کارگرانی که در پیش پای سال نو مرگ بر خود می‌فرستند. از صدای شعارهای مال‌باختگانی که هربار به امیدی دور هم جمع می‌شوند.

به راستی کجای دنیا اینگونه سال تحویل می‌شود؟ سال این کارگرها با شکم گرسنه و شرمندگی در برابر همسر و فرزندان نو می‌شود. سال بازماندگان سانحه هوایی با چله‌نشینی عزیزان‌شان و سال عده‌ای هم در زیر چادرها لابد… در انتظار کانکس.

خب؛ به نظر می‌رسد این آرزوی خوبی است برای سال تحویل. آرزوی داشتن یک کانکس به عنوان سر پناه! نمی‌خواهم حال و هوای اسفند ماهی‌تان را خراب کنم ها اما مگر می‌شود در این اوضاع به هم ریخته‌ای چشم‌ها را ببندیم و فقط به فکر هفت‌ سین‌های رنگی خودمان باشیم؟

قصد اعتراض هم ندارم

در این چند وقت اخیر هرچه اعتراض لازم بوده از سمت اقشار مختلف جامعه مطرح شده است. نمی‌شود جلو بلایای طبیعی را گرفت، قبول، حادثه‌ها هم خبر نمی‌کنند. این هم قبول.

اما باید پس از وقوع دیگر به فکر چاره‌اندیشی بود یا نه؟ اوضاع اقتصادی کشور هم که روز به روز بدتر می‌شود. حالا با این اوضاع بد اقتصادی تصورش را بکنید که چند ماه متوالی خبری هم از حقوق و دستمزدتان نباشد. فکر و خیالش هم ترسناک است.

من پیشنهاد می‌کنم همه در لحظه سال تحویل فقط و فقط آرزوی عاقبت به خیری کنیم برای این اوضاعی که گریبان‌مان را گرفته. به امید روزی که تمام مردم ایران سال نو را با دلی خوش تحویل کنند.

در این روزهای باقی‌مانده سال هم کمی بیش‌تر حواس‌مان به دور و برمان باشد.

پایان پیام