خیبر خرم‌آباد نماد لرها یا قهرمان خیالی

خیبر خرم‌آباد نماد لرها یا قهرمان خیالی

پایگاه خبری گلونی، علی صارمیان: یاد آن روز که در وقفه‌ی بمباران شهری؛ فرصت شده بود که یک مسابقه بزرگ برگزار شود هنوز برایم تازه است. تیم پرسپولیس که بازیکنان استثنایی و اکثرا عضو تیم ملی را در اختیار داشت به خرم‌آباد آمده بود. علی پروین مربی بود. فرشاد پیوس، بهروز سلطانی و ستاره‌های دیگر یک طرف، تیم خیبر یک طرف. گفتیم که نقره داغ می‌شویم اما خیبر با گل زیبایی که رضا محمدی‌اصل به زیر طاق دروازه بهروز سلطانی زد بازی را برد. حس‌مان در عرص نود دقیقه عوض شد. از شوخی‌هایی که درباره بازیکنان خیبر می‌کردیم فاصله گرفتیم و حالا قهرمانی لیگ را می‌خواستیم. لیگ حذفی بود. ایران جوان بوشهر را هم زدیم. بعدش تیم‌های دیگر و به فینال در تهران رسیدیم. خیبر انگار در گیلان بازی می‌کرد. خسته بود. بازی را دو برصفر در فینال به ملوان باخت. ما قهرمان نشدیم. مدتی همچنان داغ باخت بودیم. سراغ مقصر می‌گشتیم. بعد از مدتی دوباره به جُک‌ها برگشتیم. دوباره خیبر در ذهن‌مان کوچک شد. آبا رابطه‌ای بین عدم هواداری ما و شکست‌های خیبر وجود داشت؟

خیبر خرم‌آباد نماد لرها یا قهرمان خیالی

نزدیک به سی سال گذشته است. خیبری جدید ساخته شده. نسل جدید هوادارانی آمده که سی سال از ما جوان‌ترند اما به شکل غریبی این موقعیت خیبر، درست شبیه سی سال پیش است. خیبر در این سال انگار همان ستاره تیم‌های گمنام است که دوباره هوادارش شده‌ایم. به نوعی پیروزی آن را پیروزی خود در عرصه زندگی می‌دانیم. دوباره دارد نماد ما لرها می‌شود. شاید واقعا به این نماد نیاز داریم. اما اگر نتواند به لیگ برتر برود چه؟ آن را باز  به مدت سی سال رها می‌کنیم؟

به نطرم باید به سی سال پیش برگردیم. ما باید توقع‌مان از خیبر را به اندازه می‌کردیم. باید به پیروزی‌های کوچک فکر می‌کردیم. اگر در این بین به یک پیروزی بزرگ می‌رسیدیم هم عالی بود. ما به جوشش بیشتر از کوشش اهمیت دادیم. شاید به خاطر توقع زیادمان سرخورده شدیم. ما اخلاق شکست نداشتیم. اینکه خوب باختیم. حالا طوری پشت این تیم می‌ایستیم که بتواند حداکثر کوشش را بکند. لرهای ایده‌آلیست باید به هواداران دلسوز و واقع‌گرا تبدیل شوند. حالا سی سال پیش نیست. تماشاگران هم به بازی‌ها اضافه شده‌اند. شعار و رفتار و تعصب تماشاگران هم جزیی از فوتبال شده است. جزیی از قهرمانی یا شکست. اگر هدف معقول ما ماندن خیبر در لیگ یک باشد ؛به احتمال زیاد به لیگ برتر هم می‌رویم. اما اگر خیبر فعلی را به قهرمانی خیالی تبدیل کنیم احتمالا بازهم مثل سی سال پیش مایوس می‌شویم و خیبر تنها می‌ماند. لرها به پیروزی‌های کوچک و پیوسته بیشتر احتیاج دارند تا یک پیروزی یکباره. شاید اگر این راه را می‌رفتیم، لرستان از تبریز آبادتر بود و هم خیبر به اندازه تراکتور در ایران موفق‌ بود. شاید حتی بتوان به هواداران تیم‌های دیگر یک راه جدید را یاد بدهیم. اینکه لرها چقدر مردم بزرگ، مقاوم، با شخصیت و ناشناخته‌ای هستند. بازی‌های خیبر نماد ما می‌تواند باشد و شاید فرصتی برای دیدن دوباره مردم لرستان دور از جُک‌های دروغین و زشت قومیتی.

این فرصت را مثل سی سال پیش از دست ندهیم و خیبر را تنها نگذاریم.

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام