کتابخانه‌های تقلیدی در خرم‌آباد
پایگاه خبری گلونی سلیمان میرزاپور رشنو: این روز‌ها بازار ایده‌های بدون مطالعه، وارداتی، مشابه، خصوصا در فضا و مبلمان شهر‌ها داغ است. از المان‌های چینی گرفته تا کیوسک‌هایی که وجودشان در شرایط حال ضروری به نظر نمی‌رسد.
دیوار مهربانی، یخچال مهربانی و… همه ایده‌هایی بودند که از سر دلسوزی پیگیری شد، اما خوب است نگاهی به آمار و ارقام بی‌اندازیم، خبری از مساحت بافت‌های حاشیه نشین و فرسوده و… بگیریم و در کل شرایط هر شهر و منطقه را بدانیم و ایده و طرح را با توجه به جمیع جهات بسنجیم.
کتابخانه‌های تقلیدی در خرم‌آباد
چرا که این ایده‌ها شمشیر دو دم هستند و در صورت عدم موفقیت، چه بسا گا‌ها مردم یک شهر و یا یک قوم مورد هجمه آنانی قرار می‌گیرد که فقط دو خط از سرخط خبر‌ها می‌خوانند:
کتاب‌های کیوسک کتابخوانی خرم‌آباد به یغما رفت…….
شیشه‌های کیوسک کتابخوانی خرم‌آباد شکسته شد و کتاب‌هایش به یغما رفت………..
و صد‌ها تیتر بی‌انصاف دیگر که هدف برخی تنها اضافه کردن چند نفر به سایت یا کانال خبریشان است.
این ایده‌ها در شرایط کنونی در اغلب مناطق و شهرهای کشور اجرایی نیست. برخی اوقات از کنار دیوار‌های مهربانی پایتخت هم که می‌گذریم متوجه می‌شویم که پایتخت هم هنوز آمادگی پذیرش این ایده‌های وارداتی را ندارد.
در این سال‌ها ایده‌های بسیار مناسبی نیز به دلیل اینکه ریشه در فرهنگ بومی ما داشته، عملی شده است. مانند کمک‌های مردمی به شکل البسه، لوازم تحریر و حتی مواد غذایی که توسط انجمن‌های مردم نهاد در میان حاشیه نشینان و روستاییان توزیع می‌شود بهترین مثال در این مورد است.
یک خانم ژاپنی دانشجوی دکتری ادبیات فارسی در ایران می‌گفت:
«در توکیو هر خانواده (با هر شغل و طبقه‌ای) معمولا در تراس خانه‌هایمان چند متری را به کشت محصولی اختصاص می‌دهیم، آنچه نیاز داریم می‌خوریم مابقی را در ورودی مجتمع قرار می‌دهیم و خودمان دنبال کارمان می‌رویم. سپس همسایه‌ها هرکدام به فراخور نیاز از محصول استفاده می‌کنند و پولش را همانجا می‌گذارند.»
در کشورهایی که این ایده‌ها عملیاتی می‌شود شرایط به گونه‌ای دیگر است. به طوری که اغلب محلات شهری به کتاب، کتابخانه و مطالعه در خانه و محله شهریشان دسترسی دارند و توزیع کتابخانه‌ها در محلات با جمعیت محله دارای تناسب است. همچنین جامعه ایی با اکثریت رفاه در این شهر‌ها وجود دارد که به شدت پیگیر این مسائل و موارد هستند.
مهم‌تر از همه اینکه خصوصا کشورهای اروپایی، با بهره گیری از تکنولوژی اتومات‌های سلولی کنترل جامع و کاملی بر مناطق شهری وجود دارد و اتفاقا آمار وندالیسم (تخریب اموال عمومی) در این کشور‌ها نیز، در گذشته بسیار بالا‌تر از امروز بوده است.
نظارت نا‌محسوس بر فضاهاای شهری لازمه ریشه‌کن کردن وندالیسم و تخریب اموال عمومی است، جالب است بدانیم همین پارک کیو با وسعتی قابل توجه، سال‌های سال است که کیوسک نگهبانی و حفاظت فیزیکی ندارد، کتابخانه معمولی ندارد، پارکینگی در خور ندارد و بسیاری موارد دیگر که جایشان بیشتر از یک کیوسک کتابخانی احساس می‌شود.
کسانی که ایده وارداتی کتابخانه را در پارک کیو ارائه نموده‌اند، کاش می‌دانستند که خرم‌آباد و به طور کلی ایران و یا هیچ کجای دیگر با نسخه وارداتی کشورهای غربی توسعه پیدا نمی‌کند، شرایط فرهنگی، اقتصادی، محیطی هر مکان می‌طلبد که نسخه‌هایی خاص آن منطقه تجویز گردد.
اگر هدف از ایجاد کیوسک کتابخانه در این پارک، سرپوش گذاشتن بر ساخت کتابخانه مرکزی و کتابخانه‌های محله‌ای است که هیچگاه محقق نشده و یا خانه‌های فرهنگ محله‌ای که شهرهای ما با آن بیگانه‌اند، در آن صورت این ایده‌های تقلیدی بیشتر قابل درک هستند.
پایان پیام
