درمان با خانه‌های تاریخی

پایگاه خبری گلونی، فرزانه ناظری: می‌خواهم یک حس نو را با شما شریک شوم، یک تجربه‌ى تضمینى برای رسیدن از حال بد به حال خوب. یک جور دواودرمان بدون مواد شیمیایى. هم فال و هم تماشا. همین الان به یکى از موتورهاى جست‌و‌جوگر تلفن همراهت برو و بنویس: بافت تاریخى و بعد پسوندش شهر خودت را اضافه کن! من می‌نویسم بافت تاریخى طهران، اما خانه‌هاى قدیمى طهران کجاست؟ موزه‌هاى طهران کدامند؟ بعد فهرستت را روى یک کاغذ پیاده کن و با یک برنامه‌ریزى منظم مثل من هفته‌اى یکبار یا هر وقت که می‌توانى به سراغ‌شان برو! برو و تماشایشان کن.

بافت‌هاى تاریخى هر شهر یکى و دو تا نیستند ده‌ها کوچه و محله و خانه هست که در و دیوارش وامدار یک عمر زندگى و تجربه است. یک مدت که وقت بگذارى و ببینى و در این خانه‌ها و موزه‌ها قدم بزنى به یاد گذرا بودن این زندگى می‌فتى، اینکه نمى‌‌ماند، اینکه رفتنى است. تازه یادت می‌افتد اگر حال دلت خوب است شکر کنى و اگر بد است تحمل، که نه آن می‌ماند و نه این. تازه دلت براى وضع کشورت و شهرت و محل زندگى‌ات می‌تپد هواى مشکلات و کاستى‌ها و نیاز‌هایش را دارى! خانه و خیابانت را مراقبى! این تماشاىِ موزه‌ها و خانه‌هاى قدیمى یک جورکسب تجربه‌ى رایگان است در این زمانه‌اى که همه چیزش پولى است، انگار یک کتاب صد صفحهاى را در یک ساعت شروع می‌کنى و تمام می‌کنى! با یک دنیا تصویر بکر و دست نخورده! من این هفته را موزه مقدمم، کاشى‌هایش را دست مى‌کشم و کنار درخت انارش نفسى تازه مى‌کنم تو کجایى؟