طنز / تکنولوژی پرواکتیو در کاردستی
طنز / تکنولوژی پرواکتیو در کاردستی
پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: به گزارش خبرنگار ما، یکی از دغدغههای دوران کودکی اکثر ما، درست کردن کاردستی بود. فاکتور اصلی در نمره دادن به کاردستیها، خلاقیت و استفاده از لوازم بیاستفادهی منزل در ساخت کاردستی است. خبرنگار ما که یک بار برادر کوچک خود را به عنوان کاردستی تحویل داده و نمرهی ۱۸ گرفته بود، به میان مردم رفته است تا نظر آنها را در همین مورد جویا شود.
پیرمردی که روی نیمکت پارک نشسته بود، به خبرنگار ما گفت: زمان ما بچهها از قوطی و چوب و بطری و دیگر لوازم بیاستفاده کاردستی درست میکردند؛ اما بچههای امروز اینطور نیستند. امروز عصر، نوهی من به خانه آمد و گفت معلمشان به آنها گفته کاردستی درست کنید و او باید ربات مینیاب ضد نفر با تکنولوژی پرواکتیو سولوشِن و با رویکرد تخریب درونسازمانی ارتشهای چریکی بینقارهای و مسیریابی پهپادهای فوقپیشرفتهی نظامی ناتو بدون استفاده از آلیاژهای سنگین فولاد و با بهکارگیریِ تکنولوژی یو.اچ.دی.اس. اِم.اس.تی. اِن.کا.اِف.پی.اِل.قاف تولید کند. جالب اینجا است معلمشان تأکید کرده است که حتماً از لوازم بازیافتی در ساخت کاردستی خود استفاده کنید. نشستیم با پدرش حساب کردیم دیدیم با کمک اِفبیآیی و دانشمندان ژاپنی میتوانیم این پروژه را در ۲۷ جَنیوِریِ ۲۰۴۰ تحویل دهیم.
مرد جوانی که در حال حمل دو گونی سنگینوزن بود، به خبرنگار ما گفت: من خودم معلم هستم و از دانشآموزانم میخواهم کاردستیهای خود را با لوازم بازیافتی و دورریختنی منزل درست کنند. آنها هم با استفاده از بطری و قوطی و سایر لوازم بازیافتی کاردستیهای زیبایی درست میکنند که من آن کاردستیها را در آرشیو خانهام نگهداری میکنم. من هروقت والدین بچهها را میبینم، از آنها خواهش میکنم به فرزندان خود آموزش دهند که از لوازم بازیافتی چه استفادههای مفیدی میشود. چه چیزهای زیبایی که با همین لوازم ساخته میشود. چه استفادههای بهجا و درستی میتوان از این لوازم داشته باشیم. چه کمکی بزرگی به اقتصاد خانواده میکنند. وی در پایان به جان مادرش قسم خورد که این کاردستیها را در آرشیو خانهاش نگهداری میکند و به همراه دوگونی حاویِ کاردستی بچهها به سمت مرکز فروش اجناس بازیافتی شهرداری رفت.
طنز / تکنولوژی پرواکتیو در کاردستی
پسربچهای که داخل سرویس مدرسهاش نشسته بود، به خبرنگار ما گفت: بعضی از همکلاسیهایم خودشان کاردستی را درست میکنند و برخی دیگر پدرشان این کار را میکند. اما متأسفانه بعضی از بچهها به دلیل شرایط بد مالی و فقر خانوادهشان، هیچ وسیلهی دورریختنی در منزل ندارند که با آن کاردستی خود را درست کنند. آنها مجبور میشوند بروند به میدان انقلاب و یک میلیون تومان در دستگاه پُز مراکز ساخت پروژههای مهندسی کارت بکشند. البته معلمها همیشه به این بچهها ۲۰ میدهند و اگر ندهند، یک میلیون تومان هم در دستگاه پُز مدرسه میکشند و بیستشان را میگیرند. اگر باز هم ۲۰ نگیرند، یک میلیون دیگر کارت میکشند. خلاصه اینقدر در دستگاه پُز کارت میکشند تا بیستشان را بگیرند. معلمهای ما خیلی به این بچههای فقیر احترام میگذارند و همیشه در پایان کلاس به آنها میگویند: «به بابا سلام برسون عزیزم.»
در پایان این گزارش، برادر کوچک خبرنگار ما که ۱۷ سال پیش خبرنگار ما او را به عنوان کاردستی به مدرسه برده بود، بعد از ۱۷ سال به خانه برگشت. گفتنی است او خاطرات وحشتناکی از این ۱۷ سال تعریف کرده است. وی در آخرین خاطرهاش گفت: معلم من را نزد خانوادهی خود برد و من هرچه فریاد میزدم، خانوادهی معلم میگفتند: «لامصب حرف هم میزنه.»
برای خواندن مطالب دیگر میتوانید به سایت گلونی مراجعه کنید.
ویدیوهایی درباره این موضوع در آپارات گلونی ببینید.
پایان پیام
کد خبر : 33266 ساعت خبر : 0:03 ق.ظ