پایگاه خبری گلونی، روح‌الله احمدی: همین چند روز پیش بود که تعدادی از شهروندان غیور و میهن‌پرست جلوی ساختمان مجلس جمع شدند و شعار دادند: اسنپ آمریکایی نمی‌خوایم، نمی‌خوایم! احتمالا در بین این عزیزان می‌توانیم راننده‌هایی را پیدا کنیم که در شب‌های بارانی قصد خالی کردن جیبِ ما را داشتند. یا راننده‌هایی که خودرویشان در فصل تابستان سونای بخار بود و در فصل زمستان سردخانه! طوری که در زمستان اگر بیرون از خودروی این عزیزان باشیم کمتر سردمان می‌شود.
ما که به عنوان مسافر از این شرکت‌های کرایه‌ی تاکسی اینترنتی راضی هستیم. خدا هم از آن‌ها راضی باشد. راضی هم نباشیم، حداقل اجازه‌ی ابراز نارضایتی داریم. برعکس، به بعضی از این عزیزانی که خودشان برای اعتراض جمع شده‌اند، اصلا نمی‌شود اعتراض کرد! تازه، مگر دنیا دنیای تغییر و پیشرفت نیست؟ اگر این‌طور نبود که الان باید سوار الاغ‌های زحمت‌کش و شترهای صبور می‌شدیم. لابد بعضی از جوانانِ عشقِ دوردوربازی هم اسب می‌گرفتند و در بعضی از خیابان‌های شهر برای بعضی از مردم بوق! ببخشید شیهه می‌زدند.
راستی، حتما خبر دارید که اسکار بهترین فیلم خارجی به فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی رسید؟ و خبر دارید که این اسکار حسابی رنگ و بوی سیاست به خود گرفته بود؟ اصلا مگر می‌شود که شما از سیاست و آمریکا و ترامپ و قانون مهاجرت و این‌طور چیزها خبر نداشته باشید! آن‌قدر که بعضی‌ها برای دانستن اخبار آمریکا وقت می‌گذارند، اگر برای خانواده‌شان وقت بگذارند، می‌توانند فرزندان بهتری را به این جامعه تحویل بدهند. فرزندانی که بتوانند برای ایران افتخارآفرینی کنند. گرچه شاید الان هم بعضی‌ها بیایند و بگویند که اسکار آمریکایی نمی‌خواهیم. خب بگویند. به ما چه! ما چون دوست نداریم که نوشته‌مان رنگ و بوی سیاست به خودش بگیرد، بی‌خیال آن‌ها می‌شویم. شما هم این حرف‌ها را نشنیده بگیرید و به همان پیام‌های تربیتی که راجع به خانواده و فرزندان دادیم، توجه کنید.
پایان پیام
