به گزارش پایگاه خبری گلونی، ۹ جامعه شناس، اقتصاددان و صاحب نظر تربیتی و رسانه‌ای در مورد اهمیت جایگاه آموزش و پروش به کاندیداهای ریاست جمهوری نامه نوشتند.
متن نامه به شرح ذیل است:
هوالعلیم
نامزدهای محترم انتخابات ریاست جمهوری
با سلام
نظر به اهمیت انتخابات پیش رو، از شما نامزدهای ارجمند طی پنج پرسش کلیدی خواهانیم رویکرد و برنامه خود را در خصوص نهاد ملی، زیربنایی و استراتژیکِ آموزش و پرورش ارائه نموده تا امکان مقایسه و انتخاب آگاهانه‌تری برای افکار عمومی به ویژه جامعه فرهنگیان، خانواده‌های دانش آموزان و میلیون‌ها مخاطب مستقیم و غیر مستقیم نظام تعلیم و تربیت فراهم آید:
۱. بنا به مطالعات جهانی و تجربه کشورهای پیشرفته (اعم از جوامع اسلامی و غربی)، نمی توان کشور و دولتی را یافت که بدون توجه و تمرکز ویژه بر تعلیم و تربیت به جایگاه قابل قبولی در توسعه یافتگی رسیده باشد. باید به استحضار برسانیم بر اساس نتایج ارزیابی موسسات معتبر جهانی، رتبه کیفیت آموزشِ ابتدایی ایران در دنیا در جایگاه هفتادم، رتبه کیفیتِ مدیریت مدارس ایران در دنیا یکصدوهشتم و از نظر کیفیتِ کل سیستم آموزش، صدوسومین کشور جهان هستیم.
لطفا به طور مشخص بیان بفرمایید آموزش و پرورش اولویت چندم دولت شما خواهد بود و برای تغییر بنیادیِ این نظام تربیتیِ فرسوده، کم تاثیر و نامتناسب با برنامه‌های توسعه کشور، چه تمهیدی اندیشیده‌اید؟
۲. سال‌هاست بهره‌برداری‌های ابزاری و سیاسی بلای جان این نهاد زیربنایی شده و هنوز مشخص نیست در عالم واقعیت، نظام آموزشی کشور چه هدفی را دنبال می‌کند. مدارس به جای تربیت شهروند با اخلاقِ مسولِ آگاهِ منتقدِ مشارکت جو به دستگاهی برای تربیت افرادی منفعل و پذیرنده تبدیل شده است. این وضعیت قطعاً تشکیل سرمایه انسانی آینده کشور را با چالش مواجه می‌سازد.
دولت شما برای رویکردهای ضدتوسعه و خلاقیت‌ستیز حاکم بر مدارس کشور، چه تمهید و برنامه‌ای در نظر دارد؟
۳. آموزش و پرورش، گسترده‌ترین دستگاه اجرایی کشور از حیث تملّک زمین و زیربنای مفید، و بزرگ‌ترین دستگاه اجرایی از نظر نیروی انسانی شاغل (معلمان شریف) و مستعدترین نهاد اجتماعی از لحاظ مدیریت طلایی‌ترین دوران عمر استعدادهای انسانی ایران است، با این وجود اما این در اداره و تامین منابع ضروری خود همواره با کسری‌ها، عقب افتادگی و نارسایی‌های مزمن مواجه است.
برنامه دولت جنابعالی برای شکوفایی اقتصاد آموزش و رفع مضیقه‌های مالی و نیز تحول در شیوه تربیت و گزینش معلم چیست؟
۴. نظام آموزش رسمی کشور به شدت تمرکزگراست و این تمرکزگرایی که هم در محتوای آموزشی و هم در ساختار مدیریتی اعمال می‌شود، مدرسه را از جامعه و مشارکت مردم دور ساخته و تعلیم و تربیت را از پیشرفت فرهنگی بازداشته به گونه‌ای که مهارت‌های ضروری و واقعیت‌های زندگی، بازتابی در برنامه درسی ندارد.
این سیاست‌گذاری یک‌دست، متمرکز و بی انعطاف، نتیجه ای جز اتلاف دوره کودکی ندارد. از سویی وقتی سیستم آموزشی با زبانِ زمانه هماهنگ نیست، بهانه جولان موسساتی فراهم می‌شود که به بهانه جبران کاستی‌های نظام آموزش رسمی، شادابیِ کودکان و نوجوانان کشور را به تشویش و اضطراب می کشانند.
جنابعالی چه سازوکاری برای افزایش کیفیت و تغییر سبک برنامه ریزی و مدیریت از رویکرد تجویزیِ محض به سوی افزایش آزادیِ عمل، مشارکت و انتخابِ یادگیرندگان و احترام به تفاوت‌های فردی آنان، و چه برنامه قاطعی برای پایان دادن به بساط قاتلان کودکی و مافیای تست و کنکور در نظر دارید؟
۵. جنابعالی قطعاً به نقش زیربنایی و حائز اهمیت دوره پیش از دبستان و سهم بزرگ این دوره در شکل‌گیری شخصیت انسان واقفید. در شرایطی که نه تنها نظام‌های آموزشی کشورهای پیشرفته بلکه کشورهای منطقه نیز به سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در دوره پیش از دبستان روی آورده‌اند، نظام آموزشی کشور، کمترین نسبتی با این دوره نداشته و شش سال نخست زندگی فرزندان ایران دچار بی برنامگی است.
فرزندان ما رای نمی‌دهند اما از انتخاب ما سود و زیان خواهند دید. شما چه تمهیدی برای دوره حساس کودکی و پیش از دبستان که شالوده نظام شخصیتی و رفتاری آینده کشور را تشکیل می‌دهد، در نظر دارید؟
در پایان، امیدواریم در دولت شما “آموزش و پرورش” موضوعی فراتر از یک وزارتخانه باشد.
با احترام
سیدسهیل رضایی (پژوهشگر روان‌شناسی، مدیر بنیاد فرهنگ زندگی)
نعمت‌الله فاضلی (صاحب‌نظر انسان‌شناسی و فرهنگ، استاد دانشگاه)
مقصود فراست‌خواه (صاحب‌نظر مسائل اجتماعی ایران، استاد دانشگاه)
اقبال قاسمی‌پویا (پژوهشگر و مشاور تربیتی)
محمدامین قانعی‌راد (جامعه شناس و استاد دانشگاه)
فرهاد کریمی (صاحب نظر علوم تربیتی، استاد دانشگاه)
جعفر محمدی (مدیر سایت عصر ایران)
وحید محمودی (اقتصاددان و صاحب نظر توسعه)
مرتضی نظری (مدیر اندیشکده آموزش و پرورش عصر ایران)
پایان پیام
منبع: عصر ایران
