زبالهسازی و زبالهریزی ممنوع
پایگاه خبری گلونی، حسین عبیری گلپایگانی:
نکاتی چند در مورد کمپینهای جمع آوری زبالهها در طبیعت و در ایام عید نوروز سال ۹۶:
الف- دوستان فعال و خبرنگاران حوزه محیط زیست این روزها که “روز طبیعت” یا همان “سیزدهبهدر” خودمان پایان یافته است و فعالان حوزه محیط زیست در سراسر کشور پس از دو هفته تلاش برای برگزاری کمپینی به مناسبت “روز سیزدهبهدر” جهت نریختن زباله در طبیعت و یا جمعآوری زبالههای رها شده در طبیعت و با شعار “طبیعت پاک” زحمات زیادی کشیدهاند و در این ایام تعطیلات که عزیزان فعال محیط زیست و سازمانهای خصوصی و دولتی همراه فعالان محیط زیست و خبرنگاران این حوزه برای انعکاس اخبار این کمپین چه در دنیای مجازی و چه در رسانههای گروهی تلاش بی وقفه نمودهاند که برای این تلاش همه این عزیزان باید کلاه از سرمان برداریم و در برابر این همت عالی آنان سر تعظیم فرود آوریم و این کمپین را فال نیکی برای آغاز سالی جدید بدانیم و امیدوارم باشیم که این سال جدید سالی پر از تلاش و موفقیتهای برای رفع مشکلات و معضلات زیست محیطی کشور خواهد بود.
زبالهسازی و زبالهریزی ممنوع
ب- دولت، سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان جنگلها و نهادهای دیگری مانند شهرداریها که در اهداف ماموریت سازمانیشان کمک به اجرایی شدن فعالیتهای تشکلهای زیست محیطی در کشور اشاره است باید بغیر از اینکه از تشکلهای زیست محیطی کمک میگیرند تا بخش زیادی از انرژی و وقت فعالان محیط زیست کشور صرف کمپینهای مانند جمعآوری زباله در طبیعت محیط زیست شود از طرفی باید برای توانمندی کردن و ورود تشکلها زیست محیطی در بحثهای کلان زیست محیطی مخصوصا در مورد کاهش درصد زباله شهروندان کشور تلاش کنند و یا همانطوریکه از بخش خصوصی و پیمانکاری در پروژههای استفاده میکنند باید از کمک تشکلها زیست محیطی برای تغییر زیر ساختارهای کاهش تولید زباله استفاده کنند زیرا اگر زیر ساختارهای کاهش تولید زباله در کشور اصلاح نشود با توجه به اینکه در حال حاضر سرانه تولید زباله در سراسر کشور برای هر شهروند ایرانی بین چهار الی شش برایر استانداردهای جهانی میباشد یعنی ما هر ساله حداقل چهار برابر سرانه میزان زبالهای تولید میکنیم که حق تولید اون را داریم بشرطی که اون سرانه زبالهها تولیدی را باید صد در صد بازیافت کنیم پس اگر روند تولید زبالههای همچنان ادامه یابد ما مجبوری هستیم هر ساله با افزایش میزان زیادی زبالههای رها شده در طبیعت کشورمان درگیر باشیم. یکی از مسائل مهمی که باید حتمی در مورد آن کار اطلاعرسانی شود وقتی تولید زباله در کشور ایران چند برابر استانداردهای جهانی باشد به همان نسبت ما در نابودی منابع اصلی رو زمینی و زیز زمینی خود مقصر هستیم یعنی ما در این حالت با برداشتهای بروی منابع ملی خود را به تاراج میدهیم.
ج- ریختن و یا رهاسازی زباله در طبیعت و محیط زیست در کشور ما از نظر فلسفی بیش از آنکه یک علت باشد یک معلول است با توجه به اینکه سالهای زیادی روی مسئله ریختن و یا نریختن زیاله در طبیعت در کشور تحقیق شده و بعضی از علتهای اصلی برای نریختن زباله در کشور بررسی و شناسی شده است و برای رفع این علتها تلاش های هم شده است ولی متاسفانه این تلاشها چنان که باید راهگشا نبوده یک مثال:
در سالهای نه چندان دور که مصرف فراودههای نفتی برای تولید مواد پلاستیکی در کشور ایران بسیار محدود بود ما هم با انواع و اقسام پلاستیکهای رها شده در طبیعت روبرو نبودیم (یعنی نه ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، نه بطری پلاستیکی و نه کیسه پلاستیکی در طبیعت وجود نداشت)
د- رهاسازی زباله در طبیعت توسط بعضی از هموطنان می تواند به دو علت میباشد:
۱- یکی به عدم آگاهی مردم نسبت به تخریب طبیعت و محیط زیست، به علت رها سازی زباله در طبیعت بر میگردد که با توجه به حدود بیش از بیست سال فعالیتهای زیست محیطی در کشور و اطلاعرسانی در مورد مشکلات و معضلات زیست محیطی رهاسازی زباله از رسانههای گروهی و تخریب طبیعت توسط این زبالهها دیگر نمیتوان ریختن زباله را به ناآگاهی مردم نسبت داد.
۲-بعضی از ما ایرانیها خود را مردمانی متمدن با تاریخ چندهزار ساله میدانیم که در هنگام صحبت و تعارفات رسمی بسیار اهل ادب و کمالات هستیم ولی در قانون گریزی هم توجیهات مخصوص به خود داریم و برای دور زدن قانون نیز از هر شگردی استفاده میکنیم و در بعضی از موارد دوست داریم که مردم و جامعه همیشه در خدمتمان باشند زبالههایمان در خیابان، کوچه، کانال و نهر رها میکنیم چون دوست نداریم نیرویهای خدمات شهری و روستای از کارخود بیکار شوند و از نان خوردن بیافتند، زباله در طبیعت رها میکنیم چون نمیخواهیم فعالان محیط زیست بیکار شوند به راحتی در رانندگی وارد خیابانهای ورود ممنوع میشویم و دهها فعالیت غیر قانون دیگر انجام میدهیم.
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
پایان پیام