پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: بدبختی ما و خوشبختی حیوانات از همان وقتی شروع شد که نگهداری از حیوانات از حالت معمول خود خارج و به یک آپشن باکلاسی تبدیل شد. خب. اول از خوشبختی حیوانات شروع کنیم، خوشبختی از این بالاتر که رفته‌رفته پای حیوانات خانگی هم به خانه و آپارتمان باز شده و ایشان از جنگل به اتاق مبله خصوصی منتقل شده‌اند؟ پس حق دارم بگویم برای حیوانات خوشبختی است. اما بدبختی ما، با ورود حیوانات غیراهلی به خانه‌ها شروع شد و مسئله زمانی حادتر شد که این حیوانات محترم از فضای خانه به ملا عام آورده شدند تا علاوه بر چشم همسایه‌ها چشم مردم شهر هم کور شود. البته حق دارند ، وقتی قیمت گونه جانوری مورد بحث از کلیه سمت راست نگارنده گران‌تر است باید هم در کوچه و خیابان به نمایش گذاشته شود. به هر حال می‌دانید که ما الکی طرفدار حقوق حیوانات نشده‌ایم. نمی‌شود گفت قصد همه از نگهداری حیوانات خانگی این موضوع است که اشاره کردم اما با دیدن رفتاری که در کوچه و خیابان و پارک‌های شهر مشاهده می‌شود حق بدهید که نگاهم به این مسئله دچار لکه‌های سیاه شود. دوست عزیزی که سگ عزیزترتان را به پارک که مثلا قرار است محل تامین آرامش مردم باشد می‌آورید، با خودتان فکر نمی‌کنید شاید مردم دلشان نخواهد با یک حیوان که اتفاقا از پس اهلی کردنش هم برنیامده‌اید مواجه شوند؟ اصلا تکلیف کودکانی که قرار است در پارک بازی کنند چیست؟ چرا باید با دیدن حیوان مثلا خانگی شما با ترس و وحشت به آغوش خانواده‌‌شان پناه ببرند؟ خب شما طرفدار حقوق حیواناتی قبول، اسم تمام عموهای بچگی مارا روی حیوانات‌تان می‌گذارید آن هم قبول، ولی بالاغیرتا اگر به حیوان محترم برنمی‌خورد ساعاتی را برای ریلکس کردن انتخاب کنید که حداقل پارک خلوت باشد. در ضمن دوست عزیزتر دیگری که خودتان از پس مهار کردن حیوان خانگی‌تان برنیامده‌اید شما خیلی خیلی کار نابجایی می‌کنید که حیوان را به مکان‌های عمومی می‌آورید و باعث ایجاد ترس و وحشت می‌شوید.
یعنی حتما بایستی این مسایل جایی عنوان شود؟ باید جلوی درب ورودی پارک بنویسند با حیوانات خود باعث آزار شهروندان نشوید؟
باور بفرمایید همین‌قدر که حیوانات اهلی و آرام را برای نگهداری انتخاب کنید ما راضی هستیم. حتی حاضریم پشت چراغ قرمز و در پارک و مرکز خرید و رستوران و… هم تحملشان کنیم.
پایان پیام
