اینترنت مغزمان را می‌جود
پایگاه خبری گلونی مهدیسا صفری‌خواه: تحقیقات به‌وسیله ام‌آرآی نشان داده مغز افرادی که زیاد به اینترنت سروکار دارند، شبیه مغز کسانی است که به مواد مخدر معتادند. اینترنت آرام آرام در ما نفوذ می‌کند.
به جایی رسیده‌ایم که دوران قبل از وجود تلفن‌های همراه و بسته‌های اینترنتی را به‌سختی به‌خاطر می‌آوردیم.
راستش را بخواهید تا قبل از این دوره ما آدم‌های منعطف‌تری بودیم، برای نجات آدم‌های جامعه واقعاً آستین‌هایمان را بالا می‌زدیم.
حالا از کنار خبرهای ریزودرشت می‌گذریم، شاید چند روزی درگیر آنها شوبم ولی واقعیت این‌است که ما در دنیای خودمان گیر افتادیم.
تا قبل از این تحقیقات هم می‌شد فهمید که این همه وابستگی به اینترنت ترسناک است.
ما پرسیدن سؤال از پدرها و مادرها را فراموش کردیم، فوت‌کوزه‌گری آشپزی را هم از گوگل می‌پرسیم، مثل روش جا افتادن قورمه‌سبزی.
اینترنت ما را درسته قورت می‌دهد و ما با آرامش خاطر همه روح و روانمان را در اختیار آن قرار می‌دهیم. واقعیت این‌است که وفق دادن با تکنولوژی همیشه برایمان سخت بوده، همه این سال‌ها یا نادیده‌اش می‌گرفتیم یا در آن حل می‌شویم و دیگر به زندگی عادی برنمی‌گردیم.
اینترنت مغزمان را می‌جود
جستجوهای اینترنتی دغدغه‌هایمان را تنزل داده از خواندن بخشی از تاریخ به زبان ساده، به خواندن قصه‌ها عامه‌پسند افتادیم.
به‌جای مراجعه به پزشکان در گوگل دنبال درمان بیماری‌هایمان هستیم. اینترنت ارتباط ما را با درون خودمان فیلتر کرده‌است.
درست مثل معتادی که صدای درونش را گم کرده. ما نیاز به بازیابی خودمان داریم. باید بسته‌های فعال اینترنت را خاموش کنیم و گوشی‌هایمان را از خودمان دور کنیم.
به مغزمان فرصت بدهیم، فرصت یادآوری آن بخش از اطلاعات عمومی که حالا گوگل جورش را می‌کشد.
فرصت حل کردن جدول، سودکو و حتی یک پیاده‌روی ساده و نوشیدن یک فنجان چای بدون عکس گذاشستن در اینستاگرام می‌تواند ما را به زندگی برگرداند.
خبرهای بد را از فیلترهای ذهنمان رد کنیم، ما به این ریکاوری‌ها برای برگشتن به زندگی سالم احتیاج داریم.
برای نجات خودمان از چنگ استرس‌ها و بدگمانی‌ها به یک فرصت تازه احتیاج داریم. از معتاد اینترنت بودن نترسیم، برای نجات خودمان باید این حقیقت را باور کنیم و بعد زندگی کردن را از حقیقی‌ترین و قابل اتکاترین نقطه روی زمین؛ یعنی خانواده‌هایمان کلید بزنیم!
پایان پیام
