بغض ابدی سانچی

بغض ابدی سانچی

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: بغض حادثه نفتکش سانچی را نمی‌شود قورت داد، نمی‌شود پنهان کرد، نمی‌شود نشکست، به اندازه پلاسکو گلویمان را می‌سوزاند و قلبمان را مچاله می‌کند.

آن‌ها دور بودند و شاید اگر همین‌جا بودند… به همین‌جا که می‌رسیم سکوت می‌کنیم، یک سکوت ممتد و عمیق. با همه آنهایی که عزیزی را به دل دریا سپرده‌اند، غمگینانه همدردیم. حتا نمی‌دانیم گله‌هایمان را از کجا شروع کنیم. از سکوت رسانه‌ها، از کارشکنی چینی‌ها از بی‌خبری مسئولین و دیر شدن رای‌زنی‌ها. تکاوران ایرانی مانند آتش‌نشانان پلاسکو آماده‌بودند اما دیر رسیدند، نرسیدند، در دایره اخبار ضدونقیض به‌حال خودمان رها شدیم. دلمان می‌خواهد کسی پیدا شود و تکذیب کند همه خبرهای تلخ را. کسی مثل یک «مقام آگاه» که دلمان را به خبرهای شیرین‌تر خوش می‌کند.

شاید دیپلماسی‌مان را در آسیا باید بیشتر از قبل تقویت کنیم، دلمان را به قول‌وقرارهای اروپایی خیلی خوش نکنیم. چینی‌ها در حادثه سانچی جا زدند، ستادهای بحرانشان از حجم آتش و دود شوکه شد.

دلمان به مرگ آرام قهرمانان خوش است. خبرها را که یک درمیان دوره می‌کنی پر از آه و حسرت است، پر از بهت و حیرت. پر از چه باید می‌کردیم اما جوابی برایش پیدا نمی‌کنیم. دوری مسافت و اخبار ضدونقیض چه بر سر خانواده‌های آنها آورد تنها خدا می‌داند.

یک غم همیشگی در دلمان مانده از شنیدن خبر پرواز ۳۲ فرشته.

بغض ابدی سانچی

سانچی آرام بعد از حدود یک هفته غرق می‌شود، اطلاعیه‌ها دست به دست می‌شود. حالا همه مقام‌های آگاه، اسم و سِمَت دارند و مطمئن حرف می‌زنند.

پیکر جانباختگان سانچی را هم نمی‌توان از دریا پس گرفت. خودمان را به‌جای همه داغدیدگان که می‌گذاریم از حجم این همه درد قلبمان می‌سوزد، آتش می‌گیرد.

این بیم و امیدها، این صفر و یک شدن‌ها و خالی و پر شدن‌ها می‌تواند آدم را تمام کند. خیلی‌ها با سانچی غرق شدند، تنها شدند و روزهایشان را با یک آه کشیده ابدی سر خواهند کرد. روح قهرمانانمان در آرامش… تکذبیه‌ها را تمام کنید بگذارید آرامش به قلب‌های خسته و داغدارشان برگردد.

پایان یپام