پایگاه خبری گلونی، مجید دریکوند – دانشجوی دکترای علوم محیط زیست: زنگ خطر خشکسالی در ایران، زمان زیادی است که به صدا درآمده است.
به این خبر توجه کنید:
وضعیت بحرانی آب در همدان باعث تشدید افت سطح آب‌های زیرزمینی و ایجاد حفره‌های عظیم در سطح زمین به نام «فروچاله» شده است!
حفره‌هایی عظیم با عمقی نزدیک به ۶۵ متر.
کوهدشت را هم در لرستان به این ماجرا اضافه کنید. جای جای طبیعت و خاک کشور از نشست زمین و فروچاله بی‌نصیب نمانده است.
برداشت بی‌رویه از آب، خشکسالی، تغییر اقلیم، مصرف گرایی و الگوی نامناسب مصرف، کشت محصولات با نیاز آبی بالا و بسیاری موارد دیگر که زنجیروار به هم مرتبطند هر روز این تنش را بزرگ‌تر و اوضاع را بحرانی‌تر می‌کنند.
اما نکته اساسی در این بین ضعف دولت در مدیریت این بحران است.
همگی امروز با تنش آبی و خشکسالی و کمبود آب و بحران خطرناک آن در آینده بسیار نزدیک آشنا هستیم.
وقتی که مردم به صورت عمومی از این جریان باخبرند پس احتمالا مدیران و مسئولان امر اطلاعات دقیق‌تر مبتنی بر علم و پژوهش را در اختیار دارند.
جالب است که هنوز چیزی از انتشار خبر کسب رتبه بر‌تر پژوهش توسط اداره کل حفاظت محیط زیست لرستان و لبخند‌های دریافت کننده تقدیر نامه نمی‌گذرد!
چند سوال اساسی مطرح است:
۱. آیا پژوهش‌های صورت گرفته در کشور و استان‌ها در جهت بررسی موضوعات اساسی و مهم کشور بوده است؟
۲. آیا پژوهش‌ها با روش‌های درست و علمی و آزموده شده صورت گرفته و به نتایج آن‌ها می‌توان اعتماد نمود؟
۳. آیا نتایج این پژوهش‌ها در مجلات و مراجع علمی دنیا منتشر شده‌اند؟
۴. آیا اساسا پژوهش را برای بهره‌مندی از نتایج و رفع مشکلات مملکت می‌خواهیم یا لبخند زدن توی دوربین؟
و بسیاری سوال بی‌جواب دیگر.
با این همه چرا حرکت و اقدام موثری در این زمینه دیده نمی‌شود؟
اگر اقدامی صورت گرفته چرا آن را با مردم در میان نمی‌گذاریم؟
موضوع خیلی جدی‌تر از آن است که منتظر باشیم دیگران اقدام کنند و مدیران کار را به گردن هم بیندازند.
از استاندار و همکارانش و مدیران مرتبط و غیر مرتبط انتظار پاسخ دادن ندارم چون احتمالا نه فرصت خواندن این متن را تا پایانش دارند و نه انگیزه آن را اما امیدوارم این چند خط موجب حرکت و تلاش مردم و کنشگران گردد.
پایان پیام
