پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: مطالعه‌ای جدید روی کسانی که شب‌ها در خوابیدن مشکل دارند، نشان می‌دهد اگر آن‌ها قبل از رفتن به تخت، فهرست کارهایی را که باید روز بعد انجام دهند بنویسند؛ ۹ دقیقه سریع‌تر از حالت معمول به خواب می‌روند.
البته برای مایی که به برنامه‌ریزی روز بعد اعتقاد نداریم این فرآیند ممکنه تو چند هفته اول جواب عکس بده؛ یعنی شما هی می‌خوای برای کارهای فردات برنامه بنویسی در خوش‌بینانه‌ترین حالت با خلاقیت ذاتیت می‌تونی این برنامه رو بنویسی؛ فردا ۶ صبح ساعت که زنگ زد هر یه ربع یه‌بار می‌ذارمش روی اسنوز تا بالاخره ۷٫۵ بیدارشم. صبحانه رو هم ترجیح می‌دم تو اداره و پیک ساعت کاری با همکارها بخوریم و کمی هم فضای مجازی رو رصد کنیم. قبل از اون ساعت ۸ سوار تاکسی می‌شم با راننده‌تاکسی دو واحد جامعه‌شناسی پاس می‌کنم. ساعت هشت‌ونیم کارت می‌زنم.
تا ساعت ۱۱ به‌صورت زیرپوستی آداب صبحانه اداری رو به‌جا می‌آریم. از ساعت ۱۱ تا یک آماده می‌شیم برای ناهار، از ساعت یک تا دو یه چرت واسه افزایش راندمان کاری داریم. ساعت دو تا ۳، دنبال اخبار جذاب فضای مجازی هستیم و ۳ تا ۴ هم آماده می‌شیم برای خروج از محل کار. ۴ تا ۵ مانور هر کی تونست وارد مترو بشه رو تو مترو تمرین می‌کنیم. ۵ تا ۲ شب هم به‌اتاق می‌ریم درباره همه کارهایی که قرار بود انجام بدیم، باشگاهی که قرار بود بریم، کتابی که قرار بود بخونیم و صله رحمی که قرار بود به جا بیاریم خالی می‌بندیم و هر از گاهی روی تخت این پهلو اون پهلو می‌شیم که زخم بستر نگیریم.
ولی واقعاً اگر برنامه‌ای که می‌نویسین این‌جوریه شما نیاز به تکنیک‌هایی برای کم کردن ساعات خوابتون دارین، یعنی قشنگ ۸۰ درصد منابع مالی کشور رو دارین هدر می‌دین و قراره یه‌روزی یه‌جایی یه بازده و راندمانی داشته‌باشین. از همین تریبون بهتون می‌گیم بده من اون قلم و کاغذ رو تو برنامه ننویسی سنگین‌تری و احتمالاٌ برای جامعه هم مفیدتری و خودت هم توهم اینکه داری همه نقشه‌های زندگیت رو عملی می‌کنی به سرت نمی‌زنه.
پایان یپام
