نگاه متفاوت نیما اقلیما در فیلم امیر به مقوله زندگی

پایگاه خبری گلونی، انوشه میرمجلسی: فیلم «امیر» ساخته نیما اقلیما از آن دست فیلم‌هایی است که از همان ابتدا تکلیف مخاطب با آن روشن می‌شود. مخاطب با قاب‌بندی متفاوت و هوشمندانه‌ای روبروست که می‌تواند پیام‌آور فیلمی متفاوت باشد.

«امیر» با بازی خوب و روان میلاد کی‌مرام در نقش امیر راوی جهان بزرگترها است که از نگاه شخصیت اول قصه «آدمها وقتی بزرگ می‌شن، زشت می‌شن». امیر فردی است که در جریان مشکلات اطرافیانش نقش تکیه‌گاه را بازی می‌کند؛ خواه این افراد مادر و پدرش باشند یا همسر سابق دوستش. او مرکز توجه و نگاه همه است و خستگی او در لحظه به لحظه فیلم قابل درک و باور است. در خلاصه فیلم آمده است، «یکی با کار، یکی با پول، یکی با زندگی، یکی هم با سیگار. همه خودشونو می‌کشن. فقط راهاشون فرق می‌کنه.» و این خلاصه شاعرانه‌ای از مرگ و زندگی است.

بازیگران فیلم، میلاد کی‌مرام، سحر دولتشاهی، هادی کاظمی، مصطفی قدیری، بهدخت ولیان، روشنک سه‌قلعه‌گی، وحید منافی، مهدی عامل‌هاشمی بازی‌های روانی ارائه می‌کنند که به قوام فیلم می‌افزاید.

فیلمنامه فیلم «امیر» منسجم و دقیق نوشته شده است و ما با شخصیت‌هایی شکل‌گرفته سروکار داریم که رفتارها و تصمیم‌هایشان با منطق‌مان جور درمی‌آید. استفاده از دیالوگ‌ها با دقت و هوشمندی هرچه تمام‌تر رخ می‌دهد و در برخی صحنه‌ها بدون بیان هیچ دیالوگی، مفهوم به خوبی منتقل می‌شود.

قاب بندی و استفاده از رنگ و نور در این فیلم کاملا متفاوت است و اقلیما با قاب‌های متفاوت، به شکل‌گیری انتظارات مخاطب از قصه کمک می‌کند. سردی و تنهایی در قاب‌های او جاری‌اند و رنگ‌ها تنها زمانی معنا می‌یابند که با جهان کودکان سروکار داریم.

از نکات جالب توجه و قابل تقدیر این فیلم، علاوه بر موارد بالا؛ نحوه استفاده از شخصیت کودک است. در تمام طول فیلم، تصویر کودک را نمی‌بینیم و او تنها با صدایش در صحنه‌ها حضور دارد، جز در صحنه آخر. زاویه و ارتفاع دوربین به گونه‌ای تنظیم شده است که کودک در کادر دوربین جا نمی‌گیرد و این موضوع با بخشی از پیام فیلم به خوبی همراستاست؛ بی‌مسئولیتی و نادیده گرفتن کودک از سوی والدین.

«امیر» به عنوان اولین تجربه فیلم بلند نیما اقلیما در جشنواره سی‌وششم فیلم فجر اکران شد و ظهورکارگردان خوش‌آتیه‌ای در سینمای ایران را نوید می‌دهد.

پایان پیام