انوشه میرمجلسی

خروج فیلمی که باید از دریچه علوم اجتماعی آن را بررسی کرد. سفری که از ناامیدی و بی‌پناهی در روستا آغاز می‌شود و به مطالبه‌گری در تهران ختم می‌شود.

تعارض یک فیلم روانکاوانه و قصه‌ای درباره تنهایی. فیلمی خوش‌ساخت دیگر در جشنواره فیلم امسال و اتفاقی امیدوارکننده و قابل تامل.

عامه پسند سومین فیلم از سه‌گانه سهیل بیرقی است که به زندگی زنان می‌پردازد. این فیلم قصه‌ای از یک ذهن غیرمعمولی به روایت یک کارگردان غیرمعمولی.

برف زمستانی و یک طرف سرشار زندگی و هیجان و سوی دیگر لبریز احتیاط و ترس. پسرهایی ۲۰-۲۲ ساله را در نظر بگیرید در حال برف‌بازی.

هر بار که سوالات پرشمار مردم بی‌جواب ماند و فاصله میان مردم و حاکمیت عمیق‌تر شد؛ ضربه‌هایی به سرمایه اجتماعی وارد شده‌. افول سرمایه‌ های اجتماعی و مسئله بوئینگ ۷۳۷.

روز رشت بی برنامه و کم رمق. هر سال دوازدهم دی‌ماه را داریم تا به بهانه این روز کمی حرف دل‌مان را بزنیم. گرچه گفتن همین حرف‌ها هم دیگر دردی را دوا نمی‌کند.

ما نیاز داریم روایت خودمان را از بحران داشته باشیم. روایتی بدون غافلگیری و دقیقا از نهایت تدبیر. روایت‌های مخدوش ما از بحران و انفعالی که پایان ندارد.

نگارنده این سطور، خود گیلانی است. پس بیان برخی نکات شاید از زبان یک گیلانی قابل تامل‌تر به نظر برسد. سریال وارش و قصه تلخ کلیشه‌ها.

قدیم‌ترها «لایک» کردن ناامیدی، غم و افسوس آدم‌ها برایم سخت بود. لایک کردن چه مزایایی دارد؟ مطلبی کوتاه در ستایش لایک‌زدن به پست‌های دیگران

بازی مافیا از آن دست بازی‌های گروهی است که در سال‌های اخیر مورد استقبال واقع شده است. مسابقه مافیا نقطه امید در زمانه کم‌اثر بودن برنامه‌های تلویزیونی.

این روزها بیشتر مطالبی که می‌خوانم حول و حوش موضوع «تاب‌آوری» است. در خیابان که راه می‌روم مدام به آنچه خوانده‌ام برمی‌خورم. شاعران زندگی و شعر زندگی ما

بهت‌زده، گنگ و نگران. بهت‌زده از حقایقی که حتا اگه نخواهیم ببینیم و بشنویم، به تلخ‌ترین شیوه ممکن به صورت‌مان خواهد خورد. مستند before the flood را دیدم.