پایگاه خبری گلونی، نگار فیضآبادی: واقعیت تلخ فرهنگ و هنر جامعهمان را نمیشود فقط به ممیزیهای ارشاد و محدودیتهایی از دست، خلاصه کرد. وقتی به شبکههای اجتماعی سر میزنیم و میبینیم دقیقاً کسایی در معرض دید قرار گرفتند که بیشتر در سطح، غوطه میخورند و فقط دنبال لایک و بیشتر دیده شدن هستند، با یک واقعیت تلخ دیگر هم مواجه می شویم. اینکه ابتذال، کمکم دارد به اوج خودش میرسد. نمونهاش هم ویدئوی محسن افشانی است که خطاب به همسرش گفته «مهریهات رو میبخشی یا همینالان (تو برف)، دفنت کنم؟»
اگر فرهنگ و هنر امروز، دچار ابتذال شود، مسئولیتش به عهده من و شمای مخاطب هم هست. اینکه چقدر با حمایتهایمان آنها را در سیبل توجه قرار میدهیم تا بهموازات آن، پیشکسوتان اصیل به حاشیه رانده شوند. در هیچ زمینهای نمیشود فقط به عرضهکنندگان، خردهگرفت. گرچه فعالیتهای غافلگیرانه محسن افشانیها، رسانههای زردی مثل تیوی پلاس و… جای آسیبشناسی دارد اما تقاضای مخاطب هم نقش تعیینکنندهای در رونقگرفتن بازار مبتذل آنها دارد.
ممکن است مخاطب، صرف سرگرمکردن دیگران و یا به خاطر عادت فوروارد کردن، در شیر کردن تعجیل نکند و از قبل، هیچ قصدی برای دیدن محتواهای مبتذل نداشته باشد اما همین دستبهدست کردنها، کامنت گذاشتنها و لایک ها و خلاصه توجه مخاطب، به هر دلیلی که باشد، میتوان کسانی که تلاش میکنند به هر قیمتی در کانون توجه باشند را سرِ ذوق بیاورد.
اگر به شما بگویند «سالی ۲۰۰ ساعت از عمر تهرانیها در ترافیک، تلف میشود»، قطعاً شاکی میشوید که چرا عمر شهروندان برای مسئولان مهم نیست. حالا باید از خودمان بپرسیم وقتی دنبال کردن افراد سطحی میتواند عمر، انرژی و زمانمان را هدر بدهد، چرا باید بازهم مخاطب آنها باشیم؟
از طرفی وقتی هنرمندان واقعی، از روی مدارا ترجیح میدهند سکوت کنند، وقتی عمق هنر بهدرستی درک نمیشود و بزرگان به انزوا کشیده میشوند، کاربران شبکههای اجتماعی هم به استقبال بیهنری میروند و از طرف دیگر، فضای مجازی هم به دلیل قابلیتهایش میتواند تبدیل به جولانگاهی شود که شیفتگان توجه، مشغول انتشار محتواهایی باشند که بدون تعارف، مبتذلاند. بااینحال باید نگران کسانی باشیم که اگر دیده نشوند، عصبانی، مضطرب و غمگین میشوند و این هشدار و نشانهای است برای بیمار شدن.
ایکاش در کنار هشتگ #هنر_توقیف_شدنی_نیست، هشتگ #ابتذال_توقیف_شدنی_است میتوانست کمک کند تا جامعه ما انقدر به سمت سطحینگری پیش نرود و چندهزار لایک و کامنت، سرمایه برخی از هنرمندانِ (شاید هم کاسبان هنر) آن نباشد.
پایان پیام