پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: بارها در گلونی درباره اهمیت اینکه نام‌جاهای لرستان را به نام اصلی خود و در حقیقت به نامی که در آن محل مشهور شده‌اند نوشته‌ایم. مگر می‌شود همه‌چیز را فارسی‌سازی کرد؟ زبان نخست شبکه‌‌ی استانی فارسی، همه همایش‌ها و مراسم رسمی و غیر رسمی فارسی، آموزش‌و‌پرورش فارسی. در این سیل ویرانگری که زبان لری را هدف قرار داده است،
تغییر نام‌جاها نمک روی زخم پاشیدن است.نام‌هایی مانند کَموترلو یا قلابردی و ده‌ها مکان دیگر که شاید صدها سال این نام‌ها را داشته‌اند، اکنون با خلاقیت‌های شگفت‌انگیز به‌طور رسمی تغییر نام یافته‌اند.
ادارات دولتی سراغاز این نابخردی بودند. برای ثبت رسمی مکان‌ها و نصب تابلو، خیلی ساده نام‌جاها را تغییر می‌دهند و به‌خیال خود آن را رسمی و اداری می‌کنند.
نام‌جای قلابردی چه مشکلی دارند که باید قلعه سنگی نامیده شوند؟ آیا مضحک نیست وقتی مجری شبکه افلاک دال‌پلو را دال‌پلان و چَم تکِلَه را برای فارسی‌سازی چم‌تَکَلِه می‌گوید؟
نکته تاسف‌بار این است که فعالان محیط زیست و طبیعت‌گردها هم در فضای مجازی به این اشتباه دامن می‌زنند و آنها را تکرار می‌کنند.
ساخت واژه‌های بی‌معنی و مضحک
برخی از این نام‌جاها با تغییراتی که در آنها داده شده است بی‌معنی شده‌اند. مثلا نوژیو و آبشار معروف آن تبدیل به نوژیان شده است. یک واژه لری (نوژی) را با الف و نون پیوند داده‌اند و یک واژه بی‌معنی و مضحک ساخته‌اند.
زبان مهم‌ترین ویژگی یک قوم است و نابودی آن برابر با نابودی فرهنگ آن قوم. نام‌جاها گوشه‌ای از فرهنگ زبانی قوم لر هستند و نباید با تغییر و دستکاری‌های ناآگاهانه آنها را نابود کرد.
پایان پیام
