ششمین گونه‌ی در حال انقراض: تماشاگران اصیل فوتبال هستند.
پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: این گونه‌ی مؤدب و علاقه‌مند به فوتبال، همیشه همراه تیم محبوبشان بودند.
تا صدا در حنجره داشتند تیم را تشویق می‌کردند. آخر بازی هم با صدایی شبیه خروسی که برای اولین بار قوقولی قوقو می‌گوید، استادیوم را ترک می‌کردند.
تیم می‌برد، می‌باخت، مساوی می‌کرد، برایشان فرقی نداشت. تشویقش می‌کردند.
اما هر چه گذشت از تعدادشان کم شد و جایشان را یک‌سری به قول گزارشگران فوتبال «تماشاگرنما» گرفتند.
من هیچ‌وقت معنی تماشاگرنما را نفهمیدم. یعنی فوتبال تماشا نمی‌کنند؟ پس چرا آمده‌اند استادیوم. اگر هم فوتبال تماشا می‌کنند، پس دیگر تماشاگرنما نیستند. خلاصه هر چی هستند، این روزها خیلی زیاد شده‌اند.
تماشاگرنماها را چطور می‌شود شناخت؟
اگر دیدید تماشاگری عوض اینکه تیم خودش را تشویق کند هی بدوبیراه به تیم مقابل می‌گوید و وسط حرف‌هایش چهار تا درشت هم نثار داور می‌کند و آخر سر اگر تیمش باخت، درشت‌ترین‌ها را سوا می‌کند برای تیم خودش، شک نکنید این همان تماشاگر نماست.
از من به شما نصیحت تا جایی که می‌توانید ازش فاصله بگیرید. چون این افراد وقتی بدوبیراه کم بیاورند سراغ صندلی و سنگ و ترقه و خلاصه هر چیزی که دم دست و پایشان باشد می‌روند.
یکهو دیدید تنها چیز دم دستشان شما بودید و عین توپ فوتبال پرتتان کردند وسط زمین!
ولی اگر شانس آوردید و کنار یکی از ته مانده‌های تماشاگران اصیل نشستید، ازجایتان تکان نخورید. حداقل کمی با خیال راحت فوتبال می‌بینید. البته اگر شانس بیاورید و از حملات همه طرفه‌ی تماشاگرنماها در امان بمانید.
چه باید کرد؟
ایندفعه اصلا طرف مسؤلین نرفتم که اگر می‌رفتم جمله‌ام تمام نشده باز جریان زیرساخت و نبودش را مطرح می‌کردند.
دنبال چند تا لیدر قدیمی گشتم، ولی پیدایشان نکردم. فوتبال برایشان نه نان داشت نه آب. پیر که شدند صدایشان هم فراموش شد.
منقرض که بشوند تازه یادشان می‌افتیم. ولی حیف که دیگر خیلی دیر می‌شود.
پایان پیام
