پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: نیجریه تا ده روز مانده به آغاز جام‌جهانی، ۳میلیون پیراهن ۸۵ دلاری نایک فروخته است.
یکی از دلایلی که تیم‌های فوتبال برای هر تورنومنت، یک لباس جدید طراحی و تولید می‌کنند، همین بحث اقتصادی آن است.
لباس جدید طراحی می‌کنند تا بتوانند بفروشند و درآمد داشته باشند.
اگر قرار است پیراهنی به فروش نرود و درآمدی عاید صنعت فوتبال نشود، طراحی لباس جدید معنایی ندارد.
همان قبلی‌ها را بدهند بازیکن‌ها بپوشند.
اما با شنیدن خبر مربوط به فروش ۳ میلیون پیراهن تیم ملی نیجریه، از خود می‌پرسیم: پس ما چه کرده‌ایم؟
معلوم نیست از این پیراهن جدید تیم ملی چه تعداد تولید شده است؟
اگر قرمه‌سبزی بریزد روی پیراهن یکی از بازیکن‌ها، آیا پیراهن جایگزین داریم عوض کنیم؟
فروش میلیونی و درآمدزایی و ایجاد اتحاد بین هواداران و یک‌شکل بودن فدای سرمان.
اگر قرار است فقط تعدادی پیراهن اصلی تولید شود و فقط به دست بازیکن‌ها برسد، چه نیازی بود فدراسیون آن همه دردسر بکشد و هزینه کند برای طراحی لباس جدید.
همان پیراهن‌هایی که علی دایی و عابدزاده و غیره در جام‌جهانی ۹۸ می‌پوشیدند را می‌دادیم به بازیکن‌های امروزی بروند وسط میدان.
تصور کنید
بعد از بازی ایران و پرتقال، کریستیانو رونالدو بخواهد پیراهنش را با کاپیتان ما عوض کند.
احتمالاً کاپیتان تیم ملی ما می‌گوید: شرمنده داداش. پیراهن امانته. باید تحویل بدم کارت ملیم رو بگیرم.
پایان پیام
