پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: تلویزیون را روشن کردم، زیر باد کولر نشستم و لیوان شربتم را هم زدم.
شبکه‌ی یک، دو نفر داشتند راجع به بی‌آبی و اینکه مردم باید صرفه جویی کنند صحبت می‌کردند. کارشناس برنامه گفت: مردم عزیز همین الان که شما راحت نشستید تو خونه و دارید یه لیوان شربت خنک می‌خورین بعضی از هموطن‌هاتون یه قطره آب هم ندارن.
حرفش تمام نشده، شربت پرید توی گلویم، به سرفه افتادم، چشم‌هایم قرمز شد و کلا از خیر خوردن شربت گذشتم.
زدم شبکه‌ی دو، می‌گفت: مردم عزیز هیچ می‌دونین همین الان که شما زیر باد کولر راحت نشستین چند نفر برق ندارن که حتی یه پنکه روشن کنن؟ چرا صرفه جویی نمی‌کنین؟
من به کولر نگاه کردم کولر به من. من، کولر، کولر، من… بلند شدم خاموشش کردم، اول کولر را، بعد هم تلویزیون. راستش ترسیدم به شبکه‌ی سه برسم بگویند: چرا اینقدر نفس می‌کشین؟ می‌دونین چند نفر هوا ندارن نفس بکشن؟
مسٶلین محترم یک سوال، چرا همش ما مردم باید صرفه جویی کنیم؟ همه‌ی مشکلات کمبود آب و برق تقصیر ماست؟ دیگر چجوری باید صرفه جویی کنیم؟ ما که تمام زورمان را می‌زنیم، ولی همش با یک فوت شما از بین می‌رود.
چطوری؟ یک نمونه، صادرات هندوانه. چرا وسط این بی‌آبی هندوانه صادر می‌کنید به فلان کشور؟
۲۸۶لیتر آب برای هر کیلو هندوانه!
ما خودمان را بچلانیم هم نمی‌توانیم جای یک هندوانه آب صرفه جویی کنیم. بعد شما تُن تن صادر می‌کنید؟!
باز هم بگویم؟
کارخانه‌ی فولاد را در یزد که کم آب است می‌سازید، بعد می‌گویید مردم یزد آب ندارند، صرفه جویی کنید.
یک پیشنهاد برای مسٶلین عزیز
به نظرم شما هیچ کاری برای کم آبی انجام ندهید ما مردم خودمان از پسش بر می‌آییم. دست شما باشد می‌ترسم فردا شالیزارها را به زاهدان ببرید و در سیستان بلوچستان استخر پرورش ماهی بزنید!
مسٶلین محترم! جان هر کسی که دوست دارید آب و برق را درست مدیریت کنید اینقدر به جان ما مردم بیچاره غر نزنید.
پایان پیام
