پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: سهیل غلامرضاپور نفر سومی بود که در شب دوم خنداننده‌شو بر روی سن آمد و استندآپ خود را اجرا کرد. او از همان ابتدا آرام و به‌دور از اضطراب و استرس کار خود را شروع کرد. با شوخی‌هایی قوی و پی‌درپی.
استندآپ سهیل غلامرضاپور در خندوانه
غلامرضاپور با هر جمله‌اش خنده می‌گرفت. او با بهره‌گیری از فیزیک بانمک خود، شوخی‌هایی را خلق کرد که بارها مخاطبان را به خنده واداشت.
این موضوع که فردی خودش را جای پدر و مادرش جا بزند، موضوعی قدیمی و تکراری است اما سهیل غلامرضاپور از زاویه‌‌ی خود به این موضوع نگاه کرد و می‌توان به جرات گفت که در خلق شوخی بسیار قوی بود.
اما هرچه جلوتر رفتیم، از ریتم و قوت شوخی‌های سهیل کاسته شد. فاصله‌ی بین خنده‌ها طولانی‌تر شد و او ضرب‌آهنگش را از دست داد.
سهیل غلامرضاپور هم مثل بسیاری دیگر از شرکت‌کننده‌ها از لهجه و گویش محلی خود استفاده کرد و در این امر موفق بود. او در اجرایش هم از ترانه استفاده کرد، هم برخی اشعار سپید را نقد کرد و هم در جلب نظر مخاطبان موفق بود.
پایان استندآپ او نیز متفاوت بود. درجا و ناگهانی تمام شد. در جایی که مخاطب منتظر یک شوخی قوی و پایانی باشکوه بود، سهیل پایان اجرایش را به سبک اصغر فرهادی باز گذاشت.
همیشه پایان‌بندی یکی از مهم‌ترین قسمت‌های یک اثر نمایشی است. چون صحنه‌هایی را شامل می‌شود که در ذهن مخاطب حک می‌شود.
سهیل غلامرضاپور می‌توانست با یک پایان بهتر، به راحتی خود را در مرحله‌ی بعد ببیند.
برای خواندن دیگر نقدها روی این لینک کلیک کنید.
پایان پیام
