پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: علی صبوری دوربین را می‌شناسد و از آن نمی‌ترسد. او با اعتماد به‌نفس روی صحنه می‌آید و شما را با ترفندهای کلامی و زبان بدن و استفاده از تکنیک‌های فردی‌اش وادار به خندیدن می‌کند.
استندآپ کمدی علی نصیری
تفاوت در سبک اجرا
اجرای او سوار بر متن بود و شاید بخشی از اعتماد به نفس را از تولید محتوای طنز در فضای مجازی داشته باشد. هرچند طنز او در فضای مجازی سلیقه نگارنده این متن نیست اما چهارچوب‌های اجرا در شبکه تلویزیونی به‌خوبی روی استایلش در اجرا نشسته است.
توانایی او در استفاده از زبان بدن و با استفاده از الگوی تقلیدی خنده، مخاطب را غافلگیر کرد. طوری‌که در پایان اجرا از خودمان پرسیدیم آیا واقعاً متن تا این حد خنده‌دار بود؟
لبه تیغ شوخی‌های کلیشه‌ای
علی صبوری می‌تواند نجات‌دهنده تیم فرهاد آئیش باشد. اما اجرای او لب مرز است، می‌تواند به راحتی در دام اجراهای زن‌ستیزانه بیفتد. برای همبن پیشنهاد مهم ما به او این‌است که روی جنس و طیف شوخی‌ها جدیت و وسواس بیشتری داشته‌باشد.
راحتی در اجرا می‌تواند مثل یک شمشیر دولبه عمل کند و برای گذشتن از این مراحل نباید مرز باریک شوخی‌های مجازی و حقیقی را کنار زد.
مرزبندی و رها شدگی
این تقسیم‌بندی شوخی‌های مجازی و حقیقی، آنقدر ظریف است که گاهی افکار عمومی هم دیر متوجه آن می‌شود اما این باعث نمی‌شود که مرزبندی‌ها را انکار کرد. شاید علی صبوری باید هشدار داوران مبنی بر حدومرز رها شدن در اجرا را بیشتر جدی بگیرد.
پایان پیام
چه منتقدی هستی که هنوز نفهمیدی ، اونا مربی هستن نه داور