پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: چشمه اراز در مرکز سهر خرم‌آباد و بیخ گوش شهرداری مرکزی این شهر قرار دارد. چشمه‌ای که در مورد خاصیت‌های درمانی آن بسیار صحبت شده است. این چشمه که در خیابان ۱۷شهریور قرار دارد به حال خود رها شده است و آب آن در همان بدو خروج در جدول فاضلاب کنار خیابان می‌ریزد، سپس به گِلال (رودخانه خرم‌آباد) وارد می‌شود و همین.
بحران آب چنان گلوی کشور را فشرده است که مناطقی همین که آب آشامیدنی نیمه بهداشتی داشته باشند، دعاگو هستند. اما این چشمه و چشمه‌های دیگر شهر خرم‌آباد تقریبا بدون استفاده باید همراه فاضلاب شوند و به هدر بروند.
از بحران آب که بگذریم این چشمه‌ها می‌توانند چهره شهر را دگرگون کنند. در مرکز شهر خرم‌آباد چندین چشمه وجود دارد که در زیبایی و ترکیب شهرسازی هیچ جایگاهی ندارند.
بی‌توجهی به سرمایه‌های واقعی شهر
شهرداری خرم‌آباد چه در گذشته و چه با مدیرین کنونی هیچ توجهی به این سرمایه نداشته است. همانطور که گفته شد چشمه اراز همسایه شهرداری است و کنار این چشمه ملک تخریب‌شده‌ای از شهرداری قرار دارد که می‌تواند با استفاده از آب این چشمه مکانی برای گردشگری در این نقطه از شهر ایجاد شود.
چشمه اراز
خرم‌آباد پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک شهر نمونه گردشگری دارد. فقط مشکل اینجاست که مدیریت شهری از مشاوران بومی و خوش‌فکر استفاده نمی‌کند. دلیلی ندارد خرم‌آباد هم مانند اصفهان، مشهد یا رشت باشد. مبلمان شهری و ساختار شهرسازی خرم‌آباد باید با توجه به ویژگی‌های خود این شهر توسعه یابد.
بزرگترین ویژگی خرم‌آباد همین چشمه‌های پر آب و رودخانه دائمی آن است. خرم‌آبادی را تصور کنید که هر گوشه آن به مرکزیت چشمه‌ای، یک فضای گردشگری ایجاد شده است. گردشگران دنبال چنین مقاصدی هستند. برند این شهر باید چشمه‌هایش باشند. سرمایه‌گذاری روی این برند، هم می‌تواند سود کلانی نصیب سرمایه‌گذارن کند و هم به اقتصاد شهروندان کمک کند.
پایان پیام
