پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: یک زمانی ویلا برای خودش ابهتی داشت اصلا زیر هزار متر و چهار قدم دورتر از دریا ویلا به حساب نمی‌آمد.
بعد از مدتی که کنار دریا پر شد، دریاکنار از دو الی دوهزار قدم آن‌طرف‌تر حساب شد.
کمی که گذشت دریاکنار تکراری شد و جنگل کنار مد شد. ویلا نشینان افتادند به جان جنگل‌هایی که در روستاهای زیبا، تقریبا دست نخورده باقی مانده بود.
جاهایی ویلا ساختند که برای صعود به آن‌جا باید مدال کوهنوردی می‌گرفتند.
این‌که چطور ساخت و ساز کردند و مصالح بردند، بماند. من ماندم چرا این همه زمین صاف خدا را ول کردند چسبیدند به کوه و کمر؟
ویلانشینان یکی بعد از دیگری شروع کردند به قطع درختان و ساخت و ساز.
به روستای سرولات که بروید در شیب کوه‌های اطراف کلی ویلاهای رنگارنگ می‌بینید که با سرعت در حال افزایش هستند.
چند تایی هم درخت وسط ویلاها می‌توانید پیدا کنید.
از جغرافی مدرسه یک جمله را خوب به‌خاطر دارم. «جنگل‌ها و درختان مانع وقوع سیل وسیلاب در مناطق بارانی می‌شوند».
ویلاسازها جغرافی، علوم و فیزیک نخوانده‌اند
این دوستان ویلاساز گرامی جغرافی نخواندند؟ خواندند ویادشان رفته؟ یادشان هست ولی فکر می‌کنند سیل عمرا بتواند ویلاهای لوکس و محکم‌شان را خراب کند؟
اگر به سومی اعتقاد دارند پس علاوه بر جغرافی، علوم و فیزیک هم نخوانده‌اند.
ویلایی‌های عزیز! شما که خدا را شکر دستتان به دهنتان بلکه هم بیشتر به پس سرتان می‌رسد، بهتر نیست بروید جایی ویلا بسازید که پولتان هدر نرود. جایی که نه نیاز باشد درختی را نابود کنید و نه سیلی راه بیفتد که عیار استحکام ویلایتان را مشخص کند.
جایی که نه شالیزاری را نابود کنید نه باغ میوه‌ای.
لطفا دیگر ویلا نسازید
اصلا چرا حتما باید ویلا بسازید؟ پولتان را پس‌انداز کنید، عوض ویلا ساختن بروید در خانه‌های روستایی که اجاره می‌دهند بنشینید و صفا کنید. دستپخت کدبانوهای محلی را بخورید، هر روز صبح تخم مرغ محلی مرغ صاحب‌خانه را نیمرو کنید و در هوایی که پر از اکسیژن درختان است کیف کنید.
لذت نشستن در این خانه‌های قدیمی که انگار جزوی از طبیعت هستند هزار بار بیشتر از بودن در ویلاهای لوکس و شیک است.
لاکچری بودن را در شهرها بگذارید و به طبیعت بروید.
پایان پیام
