زنان زنگ هشدار اعتیاد را به صدا در‌آوردند.
پایگاه خبری گلونی، زهرا بزرگی: خبر دودی تازه به دست رسیده اختصاص داره به: مسئله اعتیاد که زنگوله آن توسط زنان به صدا درآمد!
رئیس گروه پیشگیری از اعتیاد سازمان بهزیستی با بیان اینکه حدود ۸۰ درصد تماس گیرندگان با «خط ملّی اعتیاد»، زنان هستند گفت: بیشترین تماس‌ها به ترتیب مرتبط با شیشه، تریاک، گل و هروئین بوده است.
البته این تماس‌ها بدان معنی نیست که زنان بیشتر از مردان مصرف‌کنندگان مواد مخدر هستند، بلکه ممکن است به دلیل نگرانی یا کسب اطلاعات بیشتر درباره موضوعات مرتبط با مواد مخدر تماس بگیرند و سوالاتشان را مطرح کنند.
این زنان عمدتا مادران و همسران مصرف‌کنندگان هستند.
این بار باز هم زنان در صف مقدم قرارگرفتند! و توانستند از ۱۰۰ درصد آمار به ۸۰ درصد خودشان را برسانند.
اما قضیه کمی متفاوت‌تر از قبل هست. این دفعه خبر از پرحرفی کوکب و شمسی خانوم نیست که تلفن مشغول باشه! مشغول بودن خط‌های تلفن و ترافیک تلفنی در ارتباط با طعم تلخ اعتیاد و زنگ هشدار اعتیاد است!
با این اوصاف تعجبی ندارد که خط ملی اعتیاد به قدری طرفدار پیدا کند که در آینده‌ای نه چندان دور شاهد خط کمکی دیگری برای آن باشیم.
کاش می‌شد درکنار خط ملی اعتیاد، خط دیگری هم داشتیم برای جواب به اینکه چرا معتاد شدیم؟
وآن وقت است که خواهیم دید اگر همه خط‌های تلفن را هم بهش اختصاص دهیم باز هم توانایی پاسخ به آن را نخواهیم داشت!
جواب به درمان یا اطلاع از نوع مواد و آثارش، وزنه چندان سنگینی نیست که بخواهیم برایش دست و سوت بزنیم و گمان کنیم که به حل این مسئله پرداخته‌ایم!
اگر ما لحظه‌ای بتوانیم فندک این اعتیاد را از دست تک تک معتادین بگیریم، آن هنگام است که همانند پرنده‌ای خواهیم شد که بالی برای پرواز دارد.
اما تا به اجرا درآمدن این حرکت و پویش برای اینکه روزی بیاید و این اعداد و ارقام از خط صعودی محور اعتیاد سر بخورند و به پایین سرازیر بشوند؛ همانند امید و آرزویی است که یادآوراین لطیفه است که می‌گوید:
روزی معتادی داشت تریاک می‌کشید، یکهو پلیسی می‌آید و می‌گوید بی‌حرکت! معتاد می‌گوید: کو تا حرکت…؟!
که دقیقا حکایت این روزهای ما است…(حرکت تا شاید …حرکت تا حتما…. حرکت تا امید …)
گرچه قصه این روزهای دودی و مه آلود، قصه همان نوش‌دارو پس از مرگ سهراب است!
پایان پیام
