این مدیران به درد همه رشتههای دانشگاهی میخورد. از اقتصاد و سیاست تا ادبیات و هنر، میتوان به این مدیران نگاههای مجزا داشت و تحقیقات علمی را به کرات باید ادامه داد.
پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: برخی از مدیران بازنشسته در اظهارات جداگانه تاکید کردهاند استعفا نمیدهند و تا آخرین لحظه به مدیریتشان ادامه میدهند!
معلوم نیست این چه مدیریتی است که از صبح تا شب در حال پاسخ دادن و نظر دادن درباره بازنشستگی میشود و در نهایت موقع جداشدن از میز در پاسخ میگویند:«هنوز یک دقیقه باقی مانده است، این حق من است».
جای تحقیقات علمی خالی
شایسته است روانشناسان به این بررسی پدیدهها ورود کنند. تا مدتها پایان نامههای دانشگاهی میتواند با مطالعه موردی این موارد، مرزهای علم روانشناسی را چند متر جابهجا کند. مگر میشود به فردی بگویند برو، بعد در چشم همه نگاه کند بگوید نمیروم. (و احتمالا در دل خودش بگوید مگر به زور)
البته این مدیران به درد همه رشتههای دانشگاهی میخورند. از اقتصاد و سیاست تا ادبیات و هنر، میتوان به این مدیران نگاههای مجزا داشت و تحقیقات علمی را به کرات باید ادامه داد.
گزارش سه ماهه پایانی
علاوه بر این به سازمانهای نظارتی و از جمله خود این مدیران پیشنهاد میشود تا گزارشی از فعالیت ماه آخر خودشان به مردم اعلام کنند.
چون این عزیزان به گونهای صحبت میکنند که انگار در ماه پایانی آنقدر کار انجام میدهند که با یک روز زودتر رفتنشان، کارهای مملکت میخوابد.
انتشار این گزارشها موجب میشود تا مردم قدر این مدیران و البته غم از دست دادنشان را بیشتر احساس کنند.
قانون بخوانند
جالب آنجاست برای برخی از پستها، اسامی پیشنهادی مطرح شده است که ویژگیهای آنها خلاف قانون است. به عنوان مثال در لیست افرادی که نامشان برای یک پست مطرح شده است، افراد بالای شصت سال دیده میشوند. جلالخالق!
یعنی افرادی که دست به انتخاب آن نامزدها میزنند از قوانین بیاطلاع هستند؟ یا فکر میکنند هر چه اسم بیشتری بنویسند باکلاستر است؟
شاید هم میخواهند تاکید کنند افراد باصلاحیت جوانتر در این مملکت نداریم!؟ بعید است لجبازی در کار باشند. چون لجبازی در نهایت یک سن مشخص دارد.
به هرحال این روزها هم تمام میشود. تا دقیقه آخر هم که آن میز را رها کنند، بالاخره آن مدیر بازنشسته باید برود. تنها تفاوت این است که در ذهن دیگران، تصویر متفاوتی از آنها حک میشود.
پایان پیام