کنایه سبک علی انصاریان به تیکه سنگین گزارشگر تلویزیون افغانستان. برای با خبر شدن از ریز ماجرای داغ این روزها کافی است این مطلب را مطالعه کنید.
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: دیروز در فضای مجازی کلیپی منتشر شد با عنوان کنایه گزارشگر شبکه افغانستان به صدا و سیمای ایران. اما ماجرا چه بود؟
در این کلیپ که بخشی از فوتبال ایران و یمن است، می‌بینیم که دوربین تعدادی از هموطنان‌مان را در حال خوشحالی نشان می‌دهد.
کنایه گزارشگر شبکه افغانستان به صدا و سیمای ایران
گزارشگر تلویزیون افغانستان هم می‌گوید: این تصاویری که شما به صورت زنده می‌بینید، ایرانی‌ها با دو سه دقیقه تاخیر می‌بینند. بعضی‌هاش رو هم اصلاً نمی‌بینند.
اما امروز کلیپی دست به دست می‌شود با عنوان توهین نژادپرستانه علی انصاریان به گزارشگر افغانستانی.
کنایه سبک علی انصاریان
همان‌طور که در ویدیو می‌بینید علی انصاریان در مقام پاسخ به گزارشگر تلویزیون افغانستان برمی‌آید.
لحن و نحوه بیان علی انصاریان به گونه‌ای است که خیلی‌ها برداشت نژادپرستانه بودن این پاسخ را داشتند.
در آن که کنایه‌ی گزارشگر افغانستانی خیلی حرفه‌ای و محترمانه نبود شکی نیست. حتا چندان بانمک و جدید هم نبود.
فردوسی‌پور خودمان ده بار از این کنایه‌ها و تیکه‌ها استفاده کرده است.
شاید بگویید مگر گزارشگر تلویزیون افغانستان دروغ گفته است؟
نخیر. ایشان جز حقیقت کلامی بر زبان جاری نکردند.
اما هر ملتی دوست دارد عیب و ایرادها را از زبان خودش بشنود.
مگر تلویزیون‌های فارسی‌زبان ماهواره کم به این موضوع پرداخته‌اند؟
مگر خودمان در شبکه‌های اجتماعی کم این ماجرا را به سخره گرفتیم؟
کسی هم حرفی نزد. اتفاقا کلی هم خوش‌مان آمد. چرا؟ چون ما دوست داریم مشکلات‌مان را خودمان حل کنیم.
دور از جان همه ما، تصور کنید برادرمان اعتیاد دارد. ما در خانواده او را شماتت می‌کنیم. به او پرخاش می‌کنیم.
حتا طردش می‌کنیم. هیچ ایرادی هم ندارد. ما دل‌مان برای برادرمان می‌سوزد. ما دوستش داریم.
اما حالا تصور کنید از خانه خارج شویم و پسر همسایه بگوید سلام داداش تریاکی.
آن یکی همسایه بگوید منقل می‌خوایید ما داریم. یکی دیگر بگوید الهی بمیرم داداشت تریاک می‌کشه.
خب ما از این حرف‌ها خوشحال می‌شویم؟ ذوق می‌کتیم؟ دروغ که نگفتند. حقیقت محض است.
اما هدف آن‌ها دوست داشتن نیست. اگر نگوییم هدف‌شان تحقیر است، بیشتر نشان دادن پاکی خانواده خودشان است.
اما کنایه سبک علی انصاریان
اگر حرف گزارشگر تلویزیون افغانستان کمی غیرحرفه‌ای بود، صحبت‌های علی انصاریان اوج ناپختگی و غیرحرفه‌ای‌گری و اشتباهات بسیار بود.
او یک کنایه سبک را در جواب به تیکه گزارشگر افغان به زبان آورد.
علی انصاریان گویا همچنان مثل دوران فوتبالش قصد دفاع از تیم خود به هر شکلی را دارد.
اما همچنان مثل همان دوران دفاع می‌کند. همان سیستم توپ رد شد، بازیکن رد نشود و بزن زیرش و…
دریغ که علی انصاریان نمی‌داند دفاع در رسانه با دفاع در فوتبال تفاوت دارد. در رسانه برخی دفاعیه‌ها منجر به گل به خودی می‌شود.
گل به خودی که نتیجه‌اش باخت تیم ماست.
اول آن‌که ما صبح تا شب بر سر خود می‌زنیم که بگوییم ما با همسایگان خود برادریم. می‌گوییم جان ما به جان هم بسته است.
مخصوصاً افغانستان که همزبان ما هم هستند.
حالا یک مورد که خیلی هم مهم نبود اتفاق افتاد. باید بزنیم هرچه بافته‌ایم را رشته کنیم؟
دوم آن‌که فردی باید در مقام پاسخ بلند شود که اندک سوادی داشته باشد.
علی انصاریان عزیز نمی‌داند که «افغانی» واحد پول افغانستان است و نباید این واژه به این عزیزان گفته شود. برای مخاطب قراردادن افغانستانی‌ها از «افغانستانی» یا «افغان» استفاده می‌کنند.
سوم آن‌که علی انصاریان برای تحقیر گزارشگر افغانستانی با لهجه‌ی او صحبت کرد.
البته لهجه افغانستانی هرگز چیز تحقیرآمیزی نیست و خیلی هم زیباست. منتها لحن انصاریان زشت بود.
خب یک گزارشگر افغان، نقدی به ایران کرده است. ما چرا باید لهجه‌ی او را مسخره کنیم؟ این حرفه‌ای است؟
آقای علی انصاریان ای کاش اینقدر اصرار به ماندن نداشتید. ای کاش می‌گذاشتید با همان گل‌تان به الیور کان خوش باشیم. نه این که با گل به خودی‌های‌تان حرص بخوریم.
هرچند که انصاریان پس از ساعتی عذرخواهی کرد
دمش گرم ولی انگار دفاع یک تیم، تکل از پشت بزند بر روی پای مهاجم تیم روبه‌رو.
بعد که طرف ربات صلیبی پاره کرد عذرخواهی کند.
عذرخواهی لازم است ولی کافی نیست. زمانی کافی می‌شود که تکرار نشود.
توضیح گزارشگر افغانستانی
پایان پیام
