تلاش کارمندان شهرداری خرم آباد برای مهار طغیان رودخانه کرگانه

تلاش کارمندان شهرداری خرم آباد برای مهار طغیان رودخانه کرگانه

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد:  دیروز که برای تهیه گزارش به کنار گلال (رودخانه خرم‌آباد) رفته بودم، همزمان رودخانه طغیان کرد و پس از این طغیان صحنه‌هایی دیدم که نوشتن در مورد آن برایم دشوار است.

از گیر افتادن زن و دختربچه‌ای در حیاط یک خانه کنار رودخانه طغیان‌کرده و نجات دادن آنها به‌وسیله چند جوان، از یک مامور آتش‌نشانی که یک‌تنه جور همه کمبود نیروها را در آن لحظه‌ها می‌کشید.

از دو پلیس سنگین‌وزن که تا جایی که امکان داشت در محاصره سیلاب ماندند تا همه مردم را از حریم رودخانه تخلیه کنند یا از معاونان شهردار بگویم که تا زانو در گل‌ولای فرو رفتند تا خود را به روی عرشه پل بهداری برسانند و با دست خالی تنه‌های درخت و شاخه‌های گیر کرده در پشت پل را بیرون بکشند.

همین‌جا بگویم که اتفاق پل بهداری و این همه صحنه احساسی که گفتم، در صورت وجود یک بیل مکانیکی یا حضور ثابت ماموران آتش‌نشانی در این محل رخ نمی‌داد.

تقاطع گلال و رودخانه کرگانه که در محل پل پیوستی به هم می‌رسند تنها نقطه بحرانی مرکز شهر خرم‌آباد در سیلاب امروز بود و باید نیروهای ستاد بحران حضور دائم در این محل داشتند.

دیر رسیدن آنها باعث شد سیلاب به خیابان سرازیر شود و من شاهد آن همه صحنه احساسی باشم.

تلاش کارمندان شهرداری خرم آباد برای مهار طغیان رودخانه کرگانه

اما این چند لحظه غفلت هزاران بار کوچکتر از آن همه از خود گذشتگی است.

وقتی از غیبت و خارج رفتن مسئولان و ناپدیدشدن برخی استانداران و شهرداران در خبرها می‌شنویم و بعد شهردار خرم‌آباد و معاونانش را غرق در گل می‌بینیم که حتی منتظر آمدن بیل مکانیکی و آتش‌نشانی نمی‌مانند و خودشان دست به کار می‌شوند، امید در دلمان زنده می‌شود.

مدیریت بحران نه در خرم‌آباد بلکه در کل کشور مشکل دارد. پس حالا که کاممان با مرگ هموطنان و آواره‌شدنشان تلخ است، نباید با غرزدن تلخ‌ترش کنیم.

شهرداری خرم‌آباد، استانداری و باقی نهادها حتی اگر تخصص و توان کافی را در مدیریت بحران نداشته باشند، ولی امتحان وجدان کاری را در این دو روز به‌خوبی پس داده‌اند.

نوشتن در مورد مشکلات مدیریتشان و تصمیم‌‌های غلطی که گرفته‌اند بماند برای وقتی که ابرهای تیره کنار رفتند.

پایان پیام