سدهایی با ارتفاع بلند و چند طبقه بسازیم تا سیل نیاید
پایگاه خبری گلونی، آراز صالحی: بفرما! یک بار هم که خدا خواست و آنقدر باران بارید که سیلی راه افتاد توی این مملکت که مسئولین تصمیم بگیرند که سدهای بیشتری بسازند و برای اینهمه جوان بیکار اعم از مهندس عمران و معدن و برق و مکانیک و غیره اشتغال زایی کنند.
جناب آقای هوشنگ جزی مدیر کل حفاظت خاک سازمان جنگل ها و مراتع و آبخیزداری حس کارشناسی‌اش گل کرده و گفته سدها راهکار کنترل سیل نیستند.
من سوالم این است پس چه چیزی راهکار کنترل سیل است؟ به نظر شما چه کار باید بکنیم که سیل کنترل شود؟
حتما می‌خواهید بگویید با درخت کاری و ایجاد پوشش گیاهی.
پوشش گیاهی را جلوگیری از سیل نیست!
ولی باید بگویم که پوشش گیاهی و درخت که مال جلوگیری از ایجاد سیل نیست. درخت و پوشش گیاهی و جنگل برای بریدن و فروختن و پول درآوردن و عشق و حال است.
در ادامه ایشان فرموده اند نمی‌توانیم بیش از ۴۰ درصد آب قابل دسترس را روی زمین ذخیره کنیم.
آخر ۴۰ درصد هم شد درصد ذخیره آب روی زمین!؟
خُب، شما با این ۴۰درصد فکر آبروی ما را پیش آن ابر نمی‌کنید؟
این روزها ۴۰ درصد را جلوی بچه بگذاری قهر می‌کند. فکر آن ابر را نمی‌کنید که بیاید و بالای سر این ۴۰ درصد بایستد و با تعجب بگوید :همین!؟ فقط ۴۰ درصد!؟
منِ ابر اینهمه راه را بیایم و ببارم فقط برای این ۴۰ درصد!؟ حداقل می‌بردیدش بالای ۷۰ درصد که آدم دلش بیاید برای باریدن.
احداث هر سد چقدر سود دارد؟
اصلا شما اگر به فکر درصدی و بلدی که درصد حساب کنی بیا حساب کن ببینیم که احداث هر یک عدد سد چند درصد سود می‌دهد به ما.
هوشنگ جزی باز در ادامه فرموده‌اند که ما نمی‌توانیم در هر آبراهه سدهایی با ارتفاع بلند بسازیم.
در پاسخ باید گفت که جناب مهندس! هِی نگویید نمی‌توانیم ، نمی‌توانیم.
سدهایی با ارتفاع بلند و چند طبقه بسازیم تا سیل نیاید
شما توانایی‌های خودتان را با دیگران مقایسه نکنید.
ما برادرانی داریم که در طی این سال‌ها در این زمینه به بالاترین درجات تخصصی رسیده اند. نمی‌توانیم یعنی چه!؟
مایه‌اش فقط یک مقدار سیمان و آرماتور و مدیریت است که بشود در هر آبراهی که فکرش را هم نمی‌کنی سدهایی با ارتفاع بلند و چند طبقه بسازیم.
زمین های پایین دست سد را هم که خشک شده اند تغییر کاربری دهیم و بفروشیم که تویش خانه بسازند یا اصلا خودمان بسازیم و بفروشیم که باز اشتغال زایی بیشتری بکنیم و پول بیشتری برود توی جیب این جوانان تحصیل کرده طفل معصوم بیکار.
آب‌های بالا دست را هم که شور شده را بکنیم توی بطری و بفروشیم به مردم که هر شب غرغره کنند که برای سلامت دهان و دندان هم مفید است.
دیدید می‌شود؟
پس هِی نگویید که نمی‌توانیم نمی‌توانیم.
پایان پیام
