نامگذاری خیابانی به نام استاد شجریان؛ پنج خیابان دیگر هم به نام هنرمندان شد

نامگذاری خیابانی به نام استاد شجریان؛ پنج خیابان دیگر هم به نام هنرمندان شد

به گزارش پایگاه خبری گلونی ایسنا نوشت: اعضای شورای شهر تهران صبح امروز در بررسی تغییر نام معابر و اماکن عمومی شهر تهران پیشنهاد دادند که خیابان سپند در منطقه یک به نام استاد عزت‌الله انتظامی، بلوار فلامک جنوبی و شمالی در منطقه ۲ به نام شجریان، خیابان کوکب در منطقه ۲ به نام استاد غلامحسین امیرخوانی (خوشنویس)، خیابان نیلوفر در منطقه ۲ به نام استاد علی نصیریان، خیابان معارف به نام داود رشیدی، ۲۴ متری سعادت آباد به نام محمد علی کشاورز نامگذاری شود.

اعضای شورای شهر تهران این پیشنهادات را با ۱۵ رای موافق و بدون مخالف، تصویب کردند.

درباره استاد محمدرضا شجریان

محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.

شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد.

وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آوازهای بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.

شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد.

وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.

نامگذاری خیابانی به نام استاد شجریان

اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد.

اما او به دلیل این که پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد.

تا این که در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد.

او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.

نامگذاری خیابانی به نام استاد شجریان؛ پنج خیابان دیگر هم به نام هنرمندان شد

شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد.

محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.

شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نورعلی‌خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت.

او در همان سال در کنار هنرمندان بی‌نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.

نامگذاری خیابانی به نام استاد شجریان؛ تهران به نام استاد مزین می‌شود

سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند.

محمدرضا شجریان پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم‌دوره‌های خود ترک کرد.

وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.

شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آنها محتوای انقلابی و ملی داشتند.

«شب‌نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.

پایان پیام