هشدارهای سیل و خطرات آن را جدی بگیریم و به مناطق پرخطر نرویم

هشدارهای سیل را جدی بگیریم و به مناطق پرخطر نرویم

پایگاه خبری گلونی راضیه حسینی: چندین روز است که درگیر اخبار سیل و مشکلاتی که در شهرهای مختلف به‌وجود آورده هستیم.

اخبار هواشناسی و هشدار است که از همه جا سرازیر شده‌اند.

خطر سیل در لرستان و خوزستان مهم‌ترین خبرهای این روزهاست.

هشدارهای سیل را جدی بگیریم و به مناطق پرخطر نرویم

اما دیروز و در جریان عیددیدنی به نکته جالب، عجیب و شاید نادری برخوردم.

باخبر شدیم که یکی از آشنایان در راه سفر به خوزستان است!

بین سی و یک استان که تقریبا بیست و اندی از خطر سیل درامان هستند چرا باید پرخطرترین‌شان را برای مسافرت انتخاب می‌کردند؟

برای پاسخ به این سوال چند احتمال به فکرمان رسید

 احتمال اول این بود که شاید از زندگی سیر شده بودند

 اما از استوری‌هایی که چند دقیقه یک‌بار می‌گذاشتند و از صبحانه تا شام، از جاده و آسمان و زمین عکس می‌گذاشتند هر چیزی جز سیری از زندگی را می‌شد برداشت کرد.

احتمال بعدی این بود که همگی با هم موبایل‌های‌شان خراب شده و فقط قسمت استوری گذاشتنش کار می‌کند.

این احتمال با یک تماس تلفنی به صفر رسید. در این تماس اطلاعات‌مان نسبت به مناطق سیل زده و در خطر سیل کلی هم بالا رفت.

مثل این‌که یک جاهایی در معرض خطر بود و  ما ازش بی‌اطلاع بودیم که دوستان‌ در سفر آگاه‌مان کردند. دست‌شان درد نکند.

هشدارهای سیل را جدی بگیریم و به مناطق پرخطر نرویم

در نهایت فقط یک احتمال باقی ماند که در همان تماس تلفنی به یقین تبدیل شد و متوجه شدیم که دوستان‌مان کلا به بلایای طبیعی و هشدارها اعتقادی ندارند.

آن‌ها همان‌طور که در ماشین مشغول دست و بشکن زدن با آهنگ دونه دونه دونه دونه دونه بودند گفتند:

بی‌خیال، اینا پیاز داغشو زیاد می‌کنن. سیل کجا بود اونم تو جنوب.

وقتی ازشان پرسیدیم که آیا سیل شیراز و دروازه قرآن را دیدند یا نه گفتند:

همه جا که مثل هم نیست. بعدشم آقا فرزین(راننده که به قول خودش پایه یک دارد ولی هر بار رفته گواهینامه بگیرد حقش را خوردند و بعد از بیست سال هنوز نتوانسته گواهینامه پایه یک را بگیرد.

البته از نظر خانواده‌اش هیچ چیز از ارزش‌هایش کم نشده و آقا فرزین شوماخری است برای خودش) که راننده باشه خیالمون جمعه هیچ سیلی به گرد لاستیک ماشینمون نمی‌رسه.

هشدارهای سیل را جدی بگیریم و به مناطق پرخطر نرویم

در حالی‌که صدای موزیک بندری بلند شده بود و به همراه دست و بشکن جیغ و داد هم شنیده می‌شد گوشی تلفن قطع شد.

تنها کاری که از دست‌مان بر می‌آمد دعا برای سالم برگشتن‌شان از سفر بود و امید به این‌که استوری از سیل، آخرین استوری عمرشان نباشد.

 مثل خانواده آقا فرزین نباشیم.

هشدارهای سیل را جدی بگیریم و به مناطق پرخطر نرویم. قهرمان جهان در رالی داکار هم که باشی با سیل نمی‌توانی رقابت کنی.

پایان پیام