پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: کتاب بعد از زلزله مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته هاروکی موراکامی است که اولین بار در سال ۲۰۰۰ به انتشار رسید.
اقتصاد کشور روزبه‌روز رونق بیشتری می‌گرفت و پول مردم از پارو بالا می‌رفت که ناگهان زلزله شد و همین زلزله بهانه‌ای شد برای هاروکی موراکامی که خشم پنهان در لایه‌های زیرین زندگی مدرن ژاپن را نشان دهد.
همه داستان‌ها در فوریه ۱۹۹۵ به وقوع می‌پیوندند که یک ماه پس از زلزله کوبه و یک ماه قبل از حمله گازی تروریستی به متروی توکیو است.
زلزله برای شخصیت‌های بعد از زلزله پژواکی از گذشته‌ای است که سال‌ها پیش مدفون کرده‌اند.
داستان شخصیت‌های بعد از زلزله
ساتسوکی سی‌سال از عمرش را در نفرت از مردی به سر برده است که او را از بچه‌دار شدن محروم کرده. آیا کینه سخت او می‌تواند فاجعه‌ای همچون زلزله به بار آورد؟
پدر و مادر جونپی، که او را از خود طرد کرده بودند، در کوبه زندگی می‌کنند. آیا باید به آن‌ها زنگ بزند و جویای حال‌شان شود؟
میاکه خانواده‌اش را رها کرده تا بتواند در ساحلی ده‌ها کیلومتر دورتر از زادگاهش کنده‌های شعله‌ور درست کند.
سالای چهارساله هر شب کابوس مرد زلزله‌ای را می‌بیند که می‌خواهد او را در یک جعبه کوچک بچپاند.
کاتاگیری از سر کار بر می‌گردد و در خانه‌اش با قورباغه عظیم‌الجثه‌ای برخورد می‌کند. قورباغه ادعا می‌کند ماموریت دارد توکیو را از شر کرم غول‌پیکری نجات دهد. او می‌گوید که وقتی کرم عصبانی می‌شود، زلزله درست می‌کند و الان هم کرم خیلی‌خیلی عصبانی است.
همه شخصیت‌های کتاب هنوز در شوک زلزله هستند و بی‌خبر از حادثه بعدی. موراکامی آن‌ها را بین این دو حادثه منجمد کرده است.
اما تحولاتی که شخصیت‌های موراکامی در گیر و دار داستان درگیرش می شوند، بسیار ژرف تر و اسرارآمیزتر از این حرف‌هاست.
این دو حادثه پی در پی تأثیر عمیقی بر ژاپنی‌ها و شخص موراکامی داشتند به طوری که او پس از سال‌ها زندگی در آمریکا به ژاپن بازگشت و بعد از زلزله همچنین کتاب غیرداستانی زیرزمین را بر اساس این اتفاقات نوشت.
همه شش داستان از زاویه دید سوم شخص روایت می‌شود و این با بیشتر آثار موراکامی تفاوت دارد.چرا که او اغلب داستان‌هایش را از زاویه دید اول شخص می‌نویسد.
اما باید اعتراف کنیم که موراکامی با هر زاویه‌ای که به داستان‌هایش نگاه کند باز هم موراکامی است؛ همان نویسنده خلاق و باهوشی که داستان‌های به یاد ماندنی و رویاگونه‌اش خواننده را محسور می‌کند و تا به انتها می‌کشاند.
پایان پیام
