عجله برای ساخت و ساز در چم مهر نیست چون از دوربین رسانه خبری نیست
پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: چم مهر حالا غم‌بارتر از روزهای پس از سیل است. یک روستای بزرگ ولی مخروبه و تقریبا خالی از جمعیت.
این روستا در سیل فروردین امسال بیشترین آسیب را در بین روستاهای دیگر این منطقه دید و ویدئوها و تصاویر این روستا در همه دنیا منتشر شد.
تا پیش از فرارسیدن فصل گرما اهالی در چادر بودند و در کنار خرابه‌های روستا روزگار می‌گذراندند.
ولی گرمای این منطقه قابل تحمل نیست. سیل‌زدگانی که تا پایان بهار تحمل کرده بودند، همگی چم‌مهر را رها کردند و می‌شود گفت آواره شدند.
برخی به خانه خویشان خود در روستاهای اطراف رفتند و برخی که وضع مالی بهتری داشتند خانه‌ای در پلدختر، معمولان و خرم‌آباد اجاره کردند.
سیل که آمد همه گرم بودند. مسئولان از همه گرم‌تر. گاهی چنان شور داشتند که از ساختن خانه‌های چم‌مهری‌ها بعد از چهار ماه حرف زدند و وعده دادن کلید خانه‌ها پس از این مدت را دادند.
ولی اکنون که حدود چهارماه از آن زمان گذشته، هیچ‌کدام از وعده‌ها عملی نشده است.
شاید همین ناامیدی از عملی شدن وعده‌ها بود که چم‌مهری‌ها را مجبور به رها کردن روستا کرد و سرباربودن در خانه فامیل و آشنا و یا پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور اجاره خانه را به بیهوده ماندن در شرایط سخت چادرها ترجیح دادند.
ساختن خانه‌ها شروع شده است ولی این تعداد نیرو، تجهیزات و مصالح در مقابل حجم خرابی‌ها راه به جایی نمی‌برد.
عجله برای ساخت و ساز در چم مهر نیست
اسکلت فلزی چند خانه که کاملا تخریب شده بودند برپا شده است ولی چم‌مهر که جمعیتی د حدود ۱۳۰۰ نفر را در خود جای داده بود، اقدامات جدی و همه‌جانبه را برای جبران خرابی‌ها می‌طلبد.
از سوی دیگر همانطور که در تصاویر می‌بینید این سازه‌های جدید در مکان خانه‌های سابق در حال ساخت هستند.
مگر قرار بر انتقال روستا به ارتفاعات بالادست نبود؟
ساختن روستا بر سر جای گذشته یعنی هدر دادن زمان و هزینه. یعنی عبرت نگرفتن از سیل ویرانگر ابتدای سال.
خانه باید در ارتفاع بالاتری ساخته شوند تا از آسیب‌دیدن روستا در خطرات احتمالی بعدی جلوگیری شود.
ساکنان خانه‌هایی که کاملا تخریب نشده‌اند و قابل تعمیر هستند هم با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند.
تسهیلاتی که قرار بود برای تعمیر خانه بگیرند یا پرداخت نشده و یا در صورت دریافت جبران خسارت‌ها را نمی‌کند.
آب و برق قطعی زیادی دارند و برخی خانه هنوز آب لوله‌کشی ندارند.
رهاکردن چادرها و رفتن اهالی شاید مسئولان را سرد کرده است.
احتمالا با خود می‌گویند حالا که دیگر چادرها را با کمک گرمای سوزان جمع کردیم و دیگر اهالی چم‌مهر جلوی دوربین رسانه‌ها نیستند، پس عجله برای ساخت و ساز در چم مهر چرا؟
پایان پیام
