کتابخانه عمومی شهریار در هفته کتاب آتش گرفت؛ راه نشان دادن اعتراض در نابودی و آتش زدن نیست
پایگاه خبری گلونی؛ راضیه حسینی: در این چند روز که اعتراض‌های مردم به گرانی بنزین شدت گرفته است، بعضی از افراد برای نشان دادن خشم‌شان هرچه دم‌دست‌شان رسیده را نابود کردند.
برای مثال کتابخانه عمومی شهریار را آتش زده‌اند. کتابخانه وسط این دعواها چه گناهی داشته است؟ اصلاً چرا کتابخانه، آن هم دقیقاً در هفته کتاب؟
می‌دانم حتماً یک عده می‌گویند «تو هم دلت خوشه‌ها، هفته کتاب سیری چند؟ حالا چندتا کتاب کم بشه، چه اتفاقی می‌افته؟ مردمی که پول ندارن غذا بخورن کتاب به چه دردشون می‌خوره؟»
اصلاً گیریم حق با شما، ولی با آتش زدن کتابخانه مشکل حل می‌شود؟ اگر این کتاب‌های بی‌زبان را در آتش بسوزانیم، راه برای کاهش قیمت بنزین و شرایط ایده‌آل باز می‌شود؟
دقیقاً مشکل از همین جا شروع می‌شود که ارزش کتاب و کتابخوانی را درک نکنیم و زورمان به بی‌سروصداترین منطقه شهر برسد.
اعتراض حق طبیعی مردم است و در این شکی نیست. ولی مطمئناً مردمی که کتاب‌خوان باشند و اهل مطالعه بهتر می‌دانند چگونه اعتراض کنند و به اموال و دارایی‌های مردم صدمه نزنند.
واقعاً فکر کردید بعد از آتش زدن کتابخانه به شیوه چنگیزخان مغول چه اتفاقی خواهد افتاد؟ جز این‌که کلی کتاب را نابود کرده‌اید و یک مکان فرهنگی از شهر کم شد نتیجه دیگری هم دارد؟
در این هفته که بسیاری از مردم کتاب هدیه داده‌اند برای تجهیز کتابخانه‌ها و کتاب‌فروشی‌های مناطق سیل‌زده، تا کتاب بین آنها فراموش نشود و همدم و مونس‌شان شود، در شهری دیگر کتابفروشی به آتش کشیده شده برای نشان دادن اعتراض.
این سرزمین در گذشته هم آتش و آتش افروزی زیادی دیده است. گذشته‌ای که در همین کتاب‌هایی که آتش گرفت می‌شد خواند و تاریخ را مرور کرد.
شاید اگر می‌خواندند، متوجه می‌شدند راه به نتیجه رسیدن اعتراض در آتش زدن و خشونت نیست.
راه به نتیجه رسیدن، در خرابی و ویرانی نیست و مطمئناً در نابودی کتاب و کتابخانه هم نیست.
پایان پیام
