برنامه کلاسیکو از عادل فردوسی پور و نقدی بر آن؛ کلاسیکو بهتر بود یا نود؟ نظر شما چیست؟

برنامه کلاسیکو از عادل فردوسی پور خوب بود اما شاهکار نبود

پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: سرانجام پس از چند روز انتظار برنامه کلاسیکو جدیدترین ساخته عادل فردوسی پور در اینترنت منتشر شد و هزاران بار دیده شد.

احتمالاً جو حاکم بر رسانه‌ها و فضای مجازی از این برنامه راضی هستند و مردم به خاطر محبوبیت فردوسی پور ضعف‌های این برنامه را ندید بگیرند اما لازم است کمی با خودمان روراست باشیم.

بله حق با شماست. عادل فردوسی‌پور مظلوم است. بی‌نظیر است. فوق العاده است. شاهکار است. اصلا هرچه که شما می‌گویید اما ما نمی‌توانیم چشم‌مان را برروی ضعف‌های این برنامه ببندیم.

کلاسیکو با اجرای پژمان جمشیدی و تهیه‌کنندگی عادل فردوسی پور دیشب به طور همزمان برروی چند اپلیکیشن به طور رایگان عرضه شد و همه چیز فراهم بود تا شاهد یک شاهکار باشیم.

اما تیم سازنده به جز دعوت از ادمین پیج‌های طرفدار بارسا و رئال، پخش سرود دو باشگاه و همخوانی هواداران با آن آورده‌ی خاصی برای مخاطب نداشت.

الان احتمالاً علیه ما موضع می‌گیرید و می‌گویید تلویزیون ایران همین را هم نمی‌تواند بسازد. اما ما عادل فردوسی پور را با تلویزیون مقایسه نمی‌کنیم.

ما او را با خودش مقایسه می‌کنیم. با توانایی‌ها و پتانسیلش می‌سنجیم.

هرچند که با کمی وسواس می‌توان گفت حتا ویژه برنامه‌هایی که خود فردوسی پور در فوتبال ۱۲۰ برای ال‌کلاسیکو می‌سازد هم از این برنامه جذاب‌تر است.

حتا می‌توان به برنامه فوتبالی که فردوسی پور در زمان جام جهانی برای تلویزیون اینترنتی آیو می‌ساخت هم اشاره کرد که بسیار خوش‌ساخت بود.

آمارها و آنالیزهای پربار، اجرای قوی‌تر، کلیپ‌ها و مونولوگ‌های دراماتیک‌تر و…. از ویژگی‌های فوتبال ۱۲۰ در مقایسه با کلاسیکو بود.

پژمان جمشیدی در کلاسیکو اجرایی پرتکلف و پراسترس داشت که مخاطب را معذب می‌کرد.

مصاحبه با ژابی آلونسو آنچنان که باید طبیعی و رئال نبود.

گویا جمشیدی از دایی سوال می‌کرد و آلونسو جواب می‌داد و به خاطر تدوین عجولانه احساس می‌شد مصاحبه با ژابی آلونسو قبل از برنامه ضبط شده است.

یکی از بخش‌های جذاب این برنامه استندآپ امیرمهدی ژوله بود. استندآپی که به خودی خود استندآپ جنسیت زده‌ای بود. استندآپی سرشار از شوخی‌های جنسی و نگاه جنسی به زنان.

این موضوع به قدری بود که حتا خود سازندگان برنامه هم بخشی‌هایی از آن را سانسور کردند.

این اتفاق آن هم در آپارات و فیلیمو که فضایی به مراتب بازتر از تلویزیون دارد جالب توجه است.

ووریا غفوری هم  انگار دعوت شده بود تا صرفاً یک دهن کجی به تلویزیون باشد. چراکه او حضوری کوتاه را تجربه کرد.

برخی هم معتقد بودند که می‌بایست محدودیت فنی برنامه سازی در نت را باید در نظر گرفت و کیفیت پایین کلاسیکو شاید دلیلش فضای انتشار برنامه باشد.

به عنوان مثال یکی از کاربران توئیتر در صفحه شخصی خود چنین نوشت:

جمع زدن تابوشکنی(اسم فردوسی‌پور) ترند روز (وریا غفوری) هیجان و حساسیت(ال کلاسیکو)، طنز(استندآپ ژوله) و چیز کمیاب(مصاحبه ژابی آلونسو) کار یک نابغه ارتباطات است که بازدید فراوان به همراه دارد.#کلاسیکو هنوز با #نود فاصله دارد، اما شاید رکورد بازدید ان را هم زده باشد.

— Comma-Mag (@MagComma) December 15, 2019

اما در کل می‌توان ویژگی مثبت برنامه را شکسته شدن تابوی فردوسی پور برای خودش دانست.

او پس از نود خیلی مقاومت کرد که وارد برنامه‌های اینترنتی نشود اما بالاخره در تصمیم خود تجدیدنظر کرد و ابن موضوع می‌تواند مخاطبان را امیدوار کند که او در آینده برنامه‌عای جذاب‌تری را تولید و پخش کند.

عادل بالاخره قدم نخست را برداشت. هرچند کمی سست و لرزان.

پایان پیام