جنگل سراوان و زباله‌هایی که نفس درختان را تنگ کرده‌اند نباید فراموش شوند
پایگاه خبری گلونی؛ راضیه حسینی: از سراوان و فاجعه زباله‌هایش زیاد نوشته و گفته شد.
مدتی مسئولان به تکاپو افتادند و وعده‌های دلگرم‌کننده دادند.
خبر جدیدی نیست و حرف تازه‌ای برای گفتن نداریم. هنوز زباله‌ها همان‌جا هستند، کنار درختان سرسبز.
هنوز شیرابه‌ها سر از رودخانه‌ها درمی‌آورند و مردم اطراف، با مشکلات و بیماری‌های میکروبی دست و پنجه نرم می‌کنند.
ما وظیفه داریم بنویسم. وظیفه داریم نگذاریم سراوان و مانند آن فراموش شوند.
از این مناطق کم نداریم. در همین شمال خودمان. در مازندران و لاهیجان هم، چنین فاجعه‌ای وجود دارد.
این فیلم را ببینید تا فاجعه سراوان را درک کنید
اگر از سراوان ننویسیم، فراموش می‌شود و کم‌کم مسئولین هم یادشان می‌رود چه قول‌هایی به مردم داده بودند.
باز یک جنگل زخمی می‌ماند و مردمانی که مزارع و سلامتی‌شان در معرض خطر جدی است و دادشان به جایی نمی‌رسد.
حجم زباله‌ها به قدری زیاد است که ماندن برای حتا چند دقیقه در آنجا کاری بسیار سخت است.
اما مردمی هستند که به ناچار در اطراف این محل آلوده زندگی می‌کنند.
آنها از زمانی که سراوان فقط سرسبزی و بود و زیبایی، فقط درخت بود و جنگل آنجا ساکن بودند و یک روز که از خواب بیدار شدند مهمان‌های ناخوانده‌ای را دیدند که خیال رفتن نداشتند و هر روز به تعدادشان اضافه می‌شد.
مسئولین محترم، سراوان را فراموش نکنید و پای قول‌های‌تان بایستید.
ما توضیح شما از مقدار و میزان بودجه لازم برای نجات سراون را نمی‌خواهیم.
امید داریم به همین زودی روزی برسد که بگویید «سراوان را نجات دادیم».
اگر به داد جنگل‌ها و درختان شمال نرسید روزی می‌رسد که سرسبزی این نقطه از کشور فقط در عکس‌ها و فیلم‌ها باقی می‌ماند و به خاطره‌ها می‌پیوندد.
هر جای این خطه سرسبز، زخمی بی‌مسئولیتی عده‌ای است. از ویلاهایی که تیشه به ریشه درختان زدند و قسمتی از جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی را نابود کردند، تا فاجعه‌ای بزرگ به نام جهنم سراوان.
کاش تا دیر نشده به داد سراوان برسید.
پایان پیام
