رشته توئیت دکتر نمکدوست در پاسخ به رشته توئیت دکتر آشنا مشاور رئیسجمهور
به گزارش پایگاه خبری گلونی دکتر حسن نمکدوست استاد دانشگاه و روزنامهنگار در رشته توئیتی که در صفحه شخصی خود منتشر کرد به یکی از توئیتهای دکتر آشنا مشاور رئیس جمهور پاسخ داد.
ابتدا آقای دکتر حسام الدین آشنا رشته توئیتی کوتاه نوشت که در زیر میبینید:
۱. تشکیل نهاد ملی و مستقل حقوق بشر و شهروندی ضروریاست؛ این نهاد باید بتواند به شکایت های حوزه حقوق بشر و شهروندی رسیدگی کند و گزارش های مشروع و قابل استناد در سطح ملی و بینالمللی ارائه دهد.
— Hesameddin Ashena (@hesamodin1) November 25, 2019
رشته توئیت دکتر نمکدوست
و اما دکتر نمکدوست در پاسخ به ایشان چنین نوشت:
۱. سلام آقای دکتر استحضار دارید بیش از ۲۴۰ سال است که مفهوم و نهادی آشنا برای دفاع از حقوق بشر و شهروندی – بهخصوص در برابر تعرضهای حکومت – مورد اجماع همگان است: آزادی رسانهها و رسانههای آزاد، مستقل و کثرتگرا.
۲. ۱۹۰ سال است ما در ایران روزنامه و رسانههای دیگر داریم، اما آزادی رسانه نداریم. چرا؟ چون حکومتها همیشه مالکیت، مدیریت، سیاستگذاری، قانونگذاری، قضاوت و مجازات رسانهها را ملک طلق خود دانستهاند و رسانهها را صرفا بوقی تبلیغاتی.
۳. در واقع، حکومتها آزادی رسانهها را همواره مخل و مزاحم اقتدار بیپایان خود دانسته و از هر طریق ممکن کوشیدهاند آزادی رسانهها و در معنایی وسیعتر آزادی بیان مردم را – که سنگ بنای همه آزادیهای دیگر است – محدود و محدودتر کنند.
۴. این روال در ۴۰ سال گذشته، همانند ۱۵۰ سال قبلتر، ادامه یافته. امروز هم حکومت با اعمال سیاستهای بهغایت نادرست علیه آزادی رسانهها – که مصداق بارز آن تحمیل مجوز و انحصار در سطح ساختار و سانسور، توقیف و فیلتر در سطح اجراست – بهشدت مشغول اعتبارزدایی از رسانهها نزد مردم است.
۵. اتفاقهای هفته گذشته تأیید تلخ دیگری است بر همان رفتار تاریخی حکومتها علیه آزادی رسانهها و منزلت رسانههای آزاد؛ و این شیوه مألوف که رسانهها یا باید توجیهگر اشتباهات باشند و یا اینکه منکوب شوند.
۶. جنابعالی استاد ارتباطات و فرهنگ هستید و داشتن مسؤولیت سیاسی احتمالا فعالیت موقتتان. جسارتا پیشنهاد میکنم بهجای درانداختن بحث تازه، که به نظرم سرانجامی ندارد، موضوع آزادی رسانهها و رسانههای آزاد را دستور کار خود قرار دهید و در باب فقدان آنها بحث و اندیشه کنید.
۷. رسانههای آزاد، رکن چهارم دموکراسی هستند. یعنی قرار است در یک دموکراسی از مردم در برابر کژرفتاریهای یک قوه مقننه منتخب هم حمایت کنند. مجلسی که خود بخشی از نظام قدرت است، و گرفتار معضلات گوناگون، تشکیل نهادی مستقل برای حقوق بشر و شهروندی را تصویب نخواهد کرد. با احترام.
پایان پیام