کسادی اینترنت هم باعث نشد عده‌ای به پای دکه‌های روزنامه بروند و روزنامه بخوانند
پایگاه خبری گلونی آرشین ساکی: در سال‌های اخیر که دنیای مجازی همه‌گیر شد و درصد زیادی از افراد جامعه روی به آن آوردند کم نشنیده‌ایم اعتراض‌ها را. آه و ناله‌هایی سوزناک که مفهوم و منظور همه‌شان یکی بود: راحت‌طلبی مردم و پایین آمدن سطح فرهنگ و مطالعه!
اما هیچ کدام از این روزنامه‌ها یک درصد فکر نکردند شاید مشکل از کیفیت کار آن‌ها هم باشد.
نه اشتباه نکنید، ابدا منظورم همان روزنامه‌های درجه یک و درست و حسابی نیست که حتی در دنیای مجازی هم دنبال‌شان می‌کنیم و به خواندن آن صفحه‌های پی‌دی‌افی راضی هستیم.
منظورم برخی روزنامه‌هایی است که ادعای خبررسانی و به اصطلاح رسانه بودن‌شان گوش فلک را کر کرده است اما تقریباً هیچ چیزی در چنته ندارند.
همان‌هایی که نمی‌دانم از کدام بودجه‌های پنهانی تغذیه می‌شوند تا مطالب زرد را در زرورق یک کالای فرهنگی و اصیل به خورد مردم جامعه بدهند.
حالا اما در این کسادی اینترنت و این روزهایی که اتفاقاً مردم تشنه خبر خوانی و خبرگزاری‌ها بودند دکه روزنامه فروشی‌ها نشان داد کسی خواهان این روزنامه‌های سطحی‌نگر و بدون ریشه نیست.
منظورم همان روزنامه‌هایی است که در بلبشوی خبرها هم باز روی دکه می‌مانند و برگشت می‌خورند به انبارهای قدیمی.
کم‌تر کسی را می‌شناسم که در این چند روز به سراغ روزنامه‌های کثیرالانتشار رفته باشد و علت این پدیده ضعف شدید و عملکرد خیلی پایین آن‌هاست.
که اگر غیر از این بود حالا باید مردم را روزنامه به دست می‌دیدیم.
هنوز که هنوز است مردم به دنبال نصاب‌های کاردرست می‌گردند تا به لطف چرخاندن چند درجه اینورتر و ان‌ورتر به اخبار زرد و دروغ گوش بدهند.
همان اخباری که همه تشنه شنیدنش هستند.
بزرگنمایی‌های اغراقی و حرف‌های تکراری. این مردم مقصر نیستند که دل‌خوش کرده‌اند به اخبارهای شصت دقیقه‌ای و اتاق‌های پر از خبر.
مقصر اصلی اهالی رسانه‌اند که نتوانسته‌اند مردم را در کشور خودشان راضی نگه دارند که دست به دامان خبرهای جعلی و زیر ذره‌بین گذاشته شده نروند.
کاش کسی سر و سامانی اساسی به دنیای مطبوعات می‌داد و به جای این همه روزنامه روی دکه‌ها فقط سه روزنامه داشتیم ولی قابل اعتماد و کار بلد.
پایان پیام
