از شستن دست‌ در بیست ثانیه تا آبکشی بیسکوییت

از شستن دست‌ در بیست ثانیه تا آبکشی بیسکوییت

پایگاه خبری گلونی آرشین ساکی: دبستانی که بودم، یکی از همکلاسی‌هایم تعریف می‌کرد که یک روز به خانه رفته و دیده پدر و مادرش مشغول دعوای خیلی سختی هستند، قضیه از این قرار بود مادرش که وسواس شدید داشته، رادیوی قدیمی پدرش را با اسکاچ و ریکا شسته بود!

خب برای من که آن زمان کلاس دوم دبستان بودم این قضیه خیلی حاد به نظر نمی‌آمد اما خودش می‌گفت سر همین ماجرا اتفاق‌های بدی در خانه‌شان افتاده.

دیروز که طبق روال این دهه اخیر خریدهای سوپر مارکتم را پس از رسیدن به خانه توی سینک ظرفشویی ریختم و آب جوش را روی‌شان باز کردم، یاد همین همکلاسی‌ام و مادرش افتادم.

از شستن دست‌ در بیست ثانیه تا آبکشی بیسکوییت

پس شدت آب را بیش‌تر کردم و مایع ظرفشویی را خالی کردم روی خریدها. بعد یکی یکی اسکاچ را روی‌شان می‌کشیدم و تا بیست می‌شمردم! باور بفرمایید حتی یک مورد هم نداشتم که نوزده ثانیه شسته باشم.

پس از آبکشی، روی آبچکان می‌گذاشتم برای خشک شدن. این‌طور برای‌تان بگویم که جدیت کارم مانند وقتی بود که شما ظرف‌های روغن‌مالی قورمه سبزی را می‌شویید.

یک ساعت بعد که به سراغ خریدهای خشک شده رفتم که در کابینت یا یخچال بگذارم با اتفاق خنده‌داری مواجه شدم.

بسته‌ی بیسکوییت‌هایی که برای روزهای قرنطینه و مثلاً در خانه ماندن و عصرها از گشنگی نمردن خریده بودم طوری نرم شده بود که انگار به جای بیسکوییت در جعبه خمیر بیسکوییت بود.

چندتایی محصول بهداشتی هم خریده بودم که همه آب کشیده بودند و بلا استفاده. البته از بعضی‌های‌شان می‌شد استفاده کرد اما چون من با خودم فکر کردم آبی که وارد بسته شده آلوده و کرونایی بوده، پس همه را دور ریختم.

از بین آن‌ها دلم‌ برای یک بسته پنبه‌ای سوخت که با بدبختی پیدا کردم.

خلاصه این خاطره را گفتم که یادمان باشد دستی دستی خودمان را دچار بیماری روحی روانی نکنیم و هر کاری را در حد نرمال انجام دهیم.

شاید یک پد الکلی و یا پنبه‌ی آغشته به اسپری ضد عفونی کننده برای تمیز کردن این خریدها کافی بود اما من طوری که دارم پیش می‌روم پس از کرونا باید به صورت داوطلبانه خودم را به مشاور معرفی ‌کنم تا بیماری وسواس حادم را درمان کند.

پایان پیام