کرونا در ایران جوک می‌سازد در دنیا آدم می‌کشد؛ آیا خندیدن به کرونا کار اشتباهی است؟
پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: یک عده همیشه گلایه می‌کنند که چرا در مورد کرونا جوک می‌سازید؟ چرا در مورد زلزله و جنگ و مصیبت جوک می‌سازید و می‌خندید؟ این‌ها گریه دارد.
خدمت این بزرگواران عرض کنم ساخت جوک و خندیدن یک نوع سلاح برای شکستن جو وحشت حاکم بر فضای جامعه است.
خندیدن و جوک ساختن در شرایط بحرانی و ملتهب، واکنش طبیعی انسان برای افزایش روحیه خود و اطرافیان است.
کرونا در ایران جوک می‌سازد
همان‌طور که در طول تاریخ فرماندهان برای حفظ روحیه سربازانی که در خط مقدم فقط چند متر با مرگ فاصله داشتند، کمدین می‌فرستادند تا آن‌ها را بخندانند و فراموش نکنند که زندگی هنوز زیبایی‌هایی دارد و برای به چنگ آوردن آن زیبایی‌ها باید جنگید.
آن‌ها می‌خندند و به یاد خنده‌های زیبای مادرشان و یا دخترک خردسال‌شان می‌افتند. پس وا نمی‌دهند. می‌جنگند تا دوباره لذت دیدن آن خنده‌ها را سر بکشند.
ما برای مدیریت و مرتفع کردن یک بحران نیاز داریم که روحیه داشته باشیم.
بدون روحیه قطعاً از پیش بازنده‌ایم. قطعاً شما هم با من موافقید که با گریه کردن و آه کشیدن و افسوس خوردن کسی روحیه نمی‌گیرد.
اتفاقاً برعکس این لبخند است که به آدمی جان می‌بخشد.
۵- همان‌طور که در این ویدیو می‌بینید پدر یمنی برای جلوگیری از ترس دخترش از بمب‌های #آل_سعود با او بازی می‌کند و می‌گوید با صدای هر انفجار باید بخندیم. پدر خطر را می‌فهمد اما کودکش نباید وحشت را در چهره پدر ببیند. فروریختن پدر برای او برابر است با نابودی. pic.twitter.com/LoHS5GTnvJ
— mohsenfarahani (@mohsenfarahanii) February 20, 2020
حالا شاید بگویید جوک ساختن از یک موضوع بحرانی از اهمیت آن می‌کاهد و باعث می‌شود مردم به هشدارها توجه نکنند؛ اما اینطور نیست.
امروزه تعداد جوک‌هایی که در مورد یک موضوع ساخته می‌شود تا حدودی اهمیت آن را نیز نشان می‌دهد.
و از سویی به دلیل بی‌اعتمادی خیلی از مردم به رسانه‌های رسمی، خیلی‌ها پس از خواندن همین جوک‌ها در فضای مجازی از بحران‌ها و التهاب‌ها مطلع می‌شوند و این خود دلیلی است برای مفید بودن این سبک واکنش به بحران‌های جامعه.
پس اگر دوست ندارید بخندید و تمایل دارید در اشک و آه و ماتم غرق شوید می‌توانید این جوک‌ها را نخوانید اما هرگز از ما نخواهید جوک نسازیم و خنده را بر لب اعضای خانواده و دوستان‌مان نبینیم.
ما برای زنده ماندن، ایستادن و جنگیدن نیاز به روحیه داریم. اشک و ترس مال بازنده‌ها است.
پایان پیام
