اورهان پاموک در کتاب نام من سرخ با زبانی ساده داستانی پیچیده را بیان می‌کند.
پایگاه خبری گلونی راضیه حسینی: داستان‌های جنایی مخاطبان خاص خودشان را دارند. مرگی مشکوک و سرنخ‌هایی که از ابتدا تا انتهای داستان ما را به قاتل می‌رساند.
اما گاهی این داستان‌ها به دست نویسندگانی نوشته می‌شوند که میل دارند خواننده علاوه بر یافتن قاتل، در زمان سفر کند و قسمتی از تاریخ یک کشور را هم بخواند و حتا قصه‌ای عاشقانه را هم در این میان دنبال کند.
تاریخی پرفرازو نشیب با مردمانی خاص آن دوران و عقایدی مخصوص به خود.
«نام من سرخ» عنوان کتابی است که نویسنده خود را به جایزه نوبل رساند.
اورهان پاموک با این کتاب توانست جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کند.
نام من سرخ داستان قتل یکی از مشهورترین نقاش‌های دربار عثمانی است.
نقاشی که در زمان خود تصمیم به ساختارشکنی گرفت ولی از بد حادثه مرگی دلخراش نصیبش شد.
خرید اینترنتی کتاب
نکته جالب در این کتاب، نوشتار محاوره‌ای آن است. اورهان پاموک تمام کتاب را به زبان محاوره‌ای نوشته است.
جذابیت دیگر نام من سرخ، زبان اشیا و حتا رنگ‌هاست. در فصول مختلف این کتاب شما از زبان رنگ سرخ، درخت و حتا شیطان و… داستان را به شیوه پلی فونی یا چندصدایی می‌خوانید. در واقع راویان داستان افراد و حتا اشیای مختلف هستند.
پاموک در گفتگو با علیرضا غلامی درباره انگیزه خود از نوشتن این رمان گفته‌است «بین ۷ تا ۲۲ سالگی‌ام می‌خواستم نقاش شوم.
بعدها وقتی نویسنده مشهور ترک شدم همیشه دوست داشتم درباره لذت نقاشی بنویسم. می‌خواستم توصیف کنم که نقاشی کردن چه حسی دارد و یک نقاش چه عقایدی دارد.»
او از کتاب‌های بسیاری در این رمان نام می‌برد که در فرهنگ و تمدن اسلامی نامی بوده‌اند.
اغلب این کتاب‌ها (از آن جمله شاهنامه شاه طهماسب) ایرانی هستند.
او همچنین برخی حکایت‌های نظامی و فردوسی را نیز در رمانش بازگو کرده‌است.
پاموک گفته‌است «یکی از انگیزه‌های من برای نوشتن رمان نام من سرخ بازآفرینی داستان‌های ادبیات کلاسیک بود. زمانی که داشتم کتابم را می‌نوشتم از خواندن شاهنامه و خسرو و شیرین لذت می‌بردم.»
پایان پیام
