پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: یکسال پیش در چنین روزی لرستان درگیر سیلی ویرانگر شد. در این سیل صحنه‌هایی روی داد که هیچ‌کسی حتی پیرمردهای ۱۰۰ساله هم مانندش را ندیده بودند.
یک بارندگی پردامنه در غرب کشور آغاز شده بود. همه نقشه‌های هواشناسی از یک فاجعه خبر می‌دادند. پیش‌بینی‌ها از ۱۲۰میلیمتر بارندگی در استان حاکی بود.
بارندگی‌ها از چهارم فروردین آغاز شد و روز پنجم سیلاب روانه مسیل‌ها و رودخانه‌های استان شد.
بخش‌هایی از شهر و روستاهای معمولان که در کناره رود کشکان بودند طعمه سیلاب شدند و خانه‌های زیادی نابود و چندین پل و جاده ارتباطی از بین رفت.
اما این شروع ماجرا بود. طبیعت رفاقت خود را در حق ما ادا کرد و با این سیل اخطار داد که مواظب باشید.
یک هفته به روز موعود زمان بود و همه نهادهای دولتی و غیر دولتی و مردم عادی سعی کردن خود را هرچه بیشتر برای مقابله با سیل احتمالی آماده کنند.
یکسال پیش در چنین روزی لرستان
همه امکانات موجود استان که چندان هم دندان‌گیر نبود بسیج شد.
مدیریت بحران، مردم کناره رودخانه‌ها را به تخلیه خانه‌ها تشویق کرد و مردمی که خطر را جدی می‌دانستند تا توانستند وسایل ضروری خود را به مکان‌های امن‌تر منتقل کردند. اما موضوع اینجا بود که کسی این حجم از سیلاب را پیش‌بینی نکرد.
توپوگرافی لرستان با شیب‌های تند و کوه‌های سنگی بلند استعداد این را داشت که سیلاب را با شتاب بیشتری وارد رودخانه‌ها و مسیل‌ها کند و این همان نکته مغفول مانده بود.
یازدهم فروردین وقتی باران شروع به باریدن کرد و شب به بیشترین شدت خود رسید، آن موقع بود که همه فهمیدند که شدت و ویرانگری این سیل بیشتر از پیش‌بینی‌ها است.
سراسر لرستان درگیر سیلاب شد ولی روز دوازدهم فروردین سیل درود، خرم‌آباد، نورآباد، کوهدشت، معمولان و پلدختر را با خطر جدی روبه‌رو کرد. رودخانه‌ها بالا آمد و هرچی پیش رویشان بود نابود کردند.
رودخانه‌ها و مسیل‌هایی که سالیان دراز حداقل دبی عبوری را داشتند، اکنون چنان مهیب و ویرانگر شده بودند که هیچ پل و جاده‌ای نمی‌توانست برابرشان مقاومت کند.
شدت این سیل در مسیر رود کشکان بیشتر از نقاط دیگر بود. سیلاب رود کشکان شهرهای معمولان و پلدختر را در بر گرفت و روستاهای زیادی را با خود برد.
در این سیل خسارات بسیاری به حوزه‌های مختلف زیرساختی، صنعتی، کشاورزی، ساختمان، میراث فرهنگی، ارتباط و مخابرات، راه و تاسیسات جاده‌ای، فضاهای آموزشی، محیط‌ها و منازل مسکونی شهری و روستایی وارد آمد.
آب آشامیدنی ۷۹۶ روستا و ۱۵ شهر، سامانه مخابراتی ۹ شهر، شبکه دیتای ۳۶۰ روستا، برق یکهزار و ۱۴۵، گاز ۱۷۳ روستا و سه شهر و راه ۸۷۰ روستای استان قطع شد.
در این سیل حدود ۳۵هزار واحد مسکونی آسیب دید و یا بهه طور کامل تخریب شد.
سیل ۱۵نفر از لرستانی‌ها را به کام مرگ کشید و مصدومان زیادی برجای گذاشت.
شهر پلدختر بیشترین آسیب را از سیل دید و در برخی نقاط آن تا سه متر گل و لای ناشی از سیلاب بر جای مانده بود.
فسمت اصلی شهر در زیر این گل‌ولای مدفون شد و خانواده‌های زیادی آواره شدند.
ماجرای سیل لرستان پس از فروکش کردن سیلاب رودخانه‌ها هم ادامه داشت.
یک بسیج همگانی در کشور اتفاق افتاد و همگی برای کمک به سیل‌زدگان وارد میدان شدند.
دولت با کمک ارتش و سپاه و یاری نیروهای مردمی کمک‌رسانی را شروع کردند. کمبود هلیکوپتر و نبود تجهیزات مناسب در استان کار را سخت کرده بود. سایر استان‌ها نیز وارد عمل شدند.
کمک‌های مردمی چه از سوی هلال‌احمر و چه توسط خود مردم به دست سیل‌زدگان می‌رسید. عمق فاجعه زیاد بود و امکانات اندک.
اندک‌اندک راه‌ها ترمیم شدند و برق، گاز و آب وصل شدند. با ترمیم این زیرساخت‌ها امدادرسانی سرعت بیشتری گرفت. این کمک‌رسانی تا دو ماه به طول انجامید.
لرستانی‌ها این سیل و درس‌های آن را تا سال‌ها فراموش نخواهند کرد.
دقیقا یک سال گذشت.
از سیل مهیب لرستان در ۱۲ فروردین ۱۳۹۸.
وقتی این توییت را می‌نوشتم فکر نمی‌کردم، زندگی‌ام برای همیشه گره بخورد به این روز.#سیل #لرستان #سیل_لرستان https://t.co/P5OrwfUnnV— رضا ساکی (@rezasaki) March 30, 2020
پایان پیام
