فیلم لباس غواصی و پروانه روایتی از زندگی مردی که جهان را متحیر کرد

فیلم لباس غواصی و پروانه روایتی از زندگی مردی که جهان را متحیر کرد

پایگاه خبری گلونی زهرا حسینی: فیلم لباس غواصی و پروانه فیلمی در ژانر درام است.

زندگی ژان دومینیک بوبی که ویراستار یک مجله مد فرانسوی بود.

ژان دومینیک براثر یک عارضه در سن ۴۳سالگی فلج شد و تمام اندام‌های بدنش از کار افتاد. او حتا قادر به حرکت دادن سرش هم نبود.

تنها عضو سالم در بدن بوبی پلک چشم چپش بود.

داستان فیلم از جایی شروع می‌شود که او پس از این اتفاق ‌در بیمارستان چشم‌هایش را بازمی‌کند و هرچه سعی در حرف زدن با بقیه افراد دارد گویا کسی صدای او را نمی‌شنود. جس می‌کند در بدنش گیراقتاده و راه فراری ندارد.

مسئله این است که حالا او چطور با دنیای بیرون ارتباط برقرار کند؟

چطور خواسته‌هایش را به بقیه بفهماند؟

 ژان دومینیک حتا قادر به تکلم نیست.

دراین بین یک گفتار درمان که به وضعیت طاقت‌فرسای بوبی اهمیت می‌دهد پس از تحقیقات به او روشی پیشنهاد می‌کند تا بتواند با بقیه ارتباط برقرار کند.

بوبی ناامید به نظر می‌رسد، از نظر او این کار شدنی نیست.

آیا این روش برای اون جوابگو خواهد بود یا او باید همچنان انتظار مرگ را بکشد؟

فیلم اقتباسی واقعی از زندگی شگفت‌انگیز ژان دومینیک بوبی و چگونگی نوشتن کتابی با همین نام تنها با استفاده از حرکت پلک چپ است.

فیلم لباس غواصی و پروانه  در سال ۲۰۰۷ میلادی به نویسندگی رونالد هاروود و کارگردانی جولیان اشنابل در فرانسه ساخته شد.

این فیلم نامزد دریافت ۳ جایزه از جمله برای جایزه نخل طلا در جشنواره بین‌المللی فیلم کن شد. همچنین در همان سال نامزد دریافت ۴ جایزه اسکار شد.

نشریه لوس‌آنجلس‌تایمز درباره این فیلم نوشت:

به سختی می‌توان گفت که «اتاقک غواصی و پروانه» دور از انتظار است فیلم یک روایت بسیار تاثیرگذار برگرفته از فروش جهانی بسیار خوب یک کتاب خاطرات است که آن نیز به اندازه کتاب خارج از تصور است.

در نهایت فیلم ساخته شده از روی آن نیز به همان اندازه تعجب برانگیز از کار درآ‌مده است. حتی دانیل بتسک، که فیلم را برای میراماکس تولید کرده پس از شنیدن این موضوع که قرار است بر اساس کتاب فیلمی ساخته شود هراس و دلهره بر او حاکم می‌شود.

این موضوع به این خاطر است که خاطرات ژان دومینیک بوبی در سال ۱۹۹۷ به یکی از نامتعارف‌ترین‌ها در نوع خود و در عصر مدرن کنونی تبدیل شده است. نویسنده کتاب آن را با پلک زدن‌های متوالی و کلمه به کلمه دیکته کرده است.

و این چشم‌هاست که تنها عضو فلج نشده‌ بدن بوبی پس از مبتلا شدن او به سکته مغزی است. عارضه‌ای که وی را دچار یک سندروم بزرگ نموده است.

مغز کاملا سالم و فعال او در بدنی بی‌حرکت به دام افتاده است و هم عرض با آن بوبی احساس می‌کند که در اتاقک بسیار قدیمی غواصی گیر افتاده است.

پایان پیام