کتاب مردی در تبعید ابدی روایت جذابی است از زندگی یک فیلسوف ایرانی

کتاب مردی در تبعید ابدی از نادر ابراهیمی روایت جذابی است از زندگی یک فیلسوف

نام کتاب: مردی در تبعید ابدی

موضوع: فلسفی-تاریخی-داستان
نویسنده: نادر ابراهیمی
انتشارات: نشر روزبهان
تعداد صفحات : ۲۸۰

پایگاه خبری گلونی احمد سبحانی: ملاصدرا که بود؟ سوالی است که شاید نه در میان کتب وی و نه ژرفنای تاریخ نتوان به پاسخ دقیقی از آن دست یافت.

پرسشی که پس از ملا، گذشته، حال و آینده ما را شکل داده است و حتی همین امروز درحال شکل دهی زیست ایرانیان است.

انقلاب اسلامی تماما تحت تاثیر نظریات این شخص بزرگوار بود و هرکس در هرکجای ایران تفکر می‌کند نمی‌تواند از زیر بار سنگین این شخصیت خارج شود.

اگر از نظر تاریخی نگاه کنیم می‌توان ملاصدرا را ارسطوی ایرانیان نامید.

کسی که پس از یک دوره شکوهمند در فلسفه و عرفان به اوج رسید و ایده‌هایی مطرح کرد و پس از او دیگر هیچ اثری از آن فلسفه و عرفان پدیدار نشد تا سالیان سال.

ارسطو نیز چنین بود. پس از ارسطو نیز جامعه یونان در تبختر حاصل از فتوحات اسکندر کبیر خوابید و هرگز بیدار نشد.

اینکه چگونه فلاسفه‌ای بزرگ اینگونه ظهور می‌کند جای بحث و مداقه بسیار زیادی است اما از نظر نگارنده ظهور تفکر در جامعه به خاطر تعادل است.

تعادل میان ثروت و قدرت. جامعه باید آنقدر قدرت داشته باشد که از چیزی نترسد.

ترس از سرکوب ترس از نابودی اندیشه را نابود می‌کند. اجازه بروز اندیشه را نمی‌دهد همچنین جامعه باید آسوده باشد.

فقر و نداری و رفاه‌زدگی مفرط هر دو به فساد اندیشه می‌انجامد.

کسی که رفاه‌زده و مصرف‌گراست را چه به اندیشه و دغدغه و آنکه به دنبال نان است بیزار از اندیشه و هر آنچه وی را به تفکر وامی‌دارد.

در چنین شرایطی است که فلاسفه و حکما و علما سر بر می‌آورند.

در چنین شرایطی نیز ملاصدراها سر برآوردند. اگرچه ملاصدرا خود از اشراف بود اما نمی‌توان در زمانه‌ای که هنوز ایران درگیر حکومت سنتی بود انتظار داشت که عوام به راحتی به مناسب بالا دست پیدا کنند.

کتاب مردی در تبعید ابدی در مورد ملاصدرا است در مورد کش و قوس‌های زندگی این مرد بزرگ و اینکه چگونه به این درجه از علم رسید.

مردی که از کودکی به جای بازی به درس و بحث مشغول بود و از محضر علمایی چون میرفندرسکی و میرداماد و بهاالدین عاملی بهره جست و در نهایت کتابی نگاشت بس سترگ در باب رابطه میان حق و خلق. اینکه چگونه می‌توان به حق رسید و چگونه باید زیست.

در نهایت تنها باید گفت که این کتاب را باید خواند. اگرچه نادر ابراهیمی سعی کرده با نوشتن این کتاب بحری را در کوزه‌ای جا دهد اما الحق که به قدر بضاعتش خوب و رسا این کار را به سرانجام رسانیده است.

هرچند که کار داستان بازسازی تاریخ نیست بلکه بازنمایی تاریخ است اما ابراهیمی ساختی بازنمایانه از تاریخ ملاصدرا ارائه داده و می توان به اعتبار چنین عمل بزرگی به وی آفرین گفت.

پایان پیام